Player FM - Internet Radio Done Right
Checked 5d ago
six 年前已添加!
内容由BRUZZ提供。所有播客内容(包括剧集、图形和播客描述)均由 BRUZZ 或其播客平台合作伙伴直接上传和提供。如果您认为有人在未经您许可的情况下使用您的受版权保护的作品,您可以按照此处概述的流程进行操作https://zh.player.fm/legal。
Player FM -播客应用
使用Player FM应用程序离线!
使用Player FM应用程序离线!
值得一听的播客
赞助
L
Lipstick on the Rim


1 Amy Schumer & Brianne Howey on the Importance of Female Friendships, Navigating Hollywood's Double Standards, Sharing Their Birth Stories, and MORE 50:05
This week, in what might be the funniest episode yet, Molly and Emese are joined by co-stars Amy Schumer and Brianne Howey. They get candid about motherhood, career evolution, and their new film, Kinda Pregnant —which unexpectedly led to Amy’s latest health discovery. Amy opens up about how public criticism led her to uncover her Cushing syndrome diagnosis, what it’s like to navigate comedy and Hollywood as a mom, and the importance of sharing birth stories without shame. Brianne shares how becoming a mother has shifted her perspective on work, how Ginny & Georgia ’s Georgia Miller compares to real-life parenting, and the power of female friendships in the industry. We also go behind the scenes of their new Netflix film, Kinda Pregnant —how Molly first got the script, why Amy and Brianne were drawn to the project, and what it means for women today. Plus, they reflect on their early career struggles, the moment they knew they “made it,” and how motherhood has reshaped their ambitions. From career highs to personal challenges, this episode is raw, funny, and packed with insights. Mentioned in the Episode: Kinda Pregnant Ginny & Georgia Meerkat 30 Rock Last Comic Standing Charlie Sheen Roast Inside Amy Schumer Amy Schumer on the Howard Stern Show Trainwreck Life & Beth Expecting Amy 45RPM Clothing Brand A Sony Music Entertainment production. Find more great podcasts from Sony Music Entertainment at sonymusic.com/podcasts and follow us at @sonypodcasts To bring your brand to life in this podcast, email podcastadsales@sonymusic.com Learn more about your ad choices. Visit podcastchoices.com/adchoices…
Radio Radzinski
标记全部为未/已播放
Manage series 2436911
内容由BRUZZ提供。所有播客内容(包括剧集、图形和播客描述)均由 BRUZZ 或其播客平台合作伙伴直接上传和提供。如果您认为有人在未经您许可的情况下使用您的受版权保护的作品,您可以按照此处概述的流程进行操作https://zh.player.fm/legal。
De podcast van BRUZZ over de grootste voetbalclub van België. Daarin bespreken Godfried, Rein en Pico The Legend de paars-witte voetbalactualiteit. Soms met een gast, maar altijd met Brussels bier en een korreltje zout.
144集单集
标记全部为未/已播放
Manage series 2436911
内容由BRUZZ提供。所有播客内容(包括剧集、图形和播客描述)均由 BRUZZ 或其播客平台合作伙伴直接上传和提供。如果您认为有人在未经您许可的情况下使用您的受版权保护的作品,您可以按照此处概述的流程进行操作https://zh.player.fm/legal。
De podcast van BRUZZ over de grootste voetbalclub van België. Daarin bespreken Godfried, Rein en Pico The Legend de paars-witte voetbalactualiteit. Soms met een gast, maar altijd met Brussels bier en een korreltje zout.
144集单集
Alle Folgen
×Send us a text Drie jaar na de teleurstelling in de bekerfinale tegen AA Gent, krijgt Anderlecht op 4 mei een nieuwe kans om een tiende exemplaar aan de trofeeënkast toe te voegen. En dat dankzij een doelpunt van Leander Dendoncker. Uitgerekend de man die sinds zijn terugkeer naar het Lotto Park zijn draai nog niet helemaal gevonden heeft. Al mogen we volgens Nadège Bibo-Tansia niet te hard zijn voor het paars-witte jeugdproduct. "Als ik hem zie spelen, denk ik vaak: chill, relax bro, speel gewoon je wedstrijd. Dan komt het wel goed," is haar advies in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski . Als actrice speelde Nadège Bibo-Tansia al mee in de langspeelfilm Le Voyage de Talia en was ze te zien als Afi in de webreeks Panna . Die vertelt het verhaal van vier voetballende meisjes die hun plek zoeken in de harde wereld van het Antwerpse straatvoetbal. En daar heeft Bibo-Tansia niet zomaar 'ja' op gezegd. "Ik heb vroeger op redelijk hoog niveau geturnd, maar heb uiteindelijk de switch gemaakt naar het voetbal. Geen evidente keuze, want thuis zagen ze dat eerst niet zitten. En zowel op de pleintjes als in zaal moet je je in het begin toch eerst 'bewijzen'." "Maar zodra de jongens doorhebben dat je talent hebt, stopt dat wel. Zeker als ze een paar keer een panna aangesmeerd krijgen. Je merkt dat het dubbel zoveel pijn doet, omdat je een vrouw bent. Idioot, maar zo is het nu eenmaal," vertelt ze in een nieuwe Radio Radzinski . Putain kleurt paars-wit Vandaag is Bibo-Tansia een van de sleutelspelers van zaalvoetbalploeg Les Filles du Block , de ideale uitlaatklep naast haar werk als actrice en sinds kort ook scenariste. Want ze schreef mee aan verschillende afleveringen van de met lof overladen reeks Putain . Een verhaal over vier vrienden, Gigi, Snokkie, Rania en Zola, die zich in Brussel een weg proberen banen doorheen een moeras van uitzichtloze situaties. "Ja, je hoopt daar natuurlijk altijd wel ergens op, maar het is toch zot hoe goed de serie onthaald is. Ik ben zelf ook zeer tevreden met het eindresultaat en blij dat ik er met de Congolese trouwscène van de zus van Zola ook een groot deel van mezelf heb kunnen inleggen." En ook voetbalclub Anderlecht is opgenomen in de verhaallijn van Putain . "Ergens toch wel een bewuste keuze, want Gorik (Zwangere Guy, red. ) heeft toch een nauwe band met de club. Zelf ben ik natuurlijk ook al lang supporter. Dat kan moeilijk anders als je opgroeit op een boogscheut van het stadion." Druk op Dendoncker Wat verder in de aflevering gaan we dieper in op de kapotgefloten wedstrijd tegen AA Gent, vragen we ons af welke centrale verdedigers het beste duo vormen en staan we stil bij een nieuwe kans op een tiende Beker van België. "De druk op Dendoncker was de laatste maanden zo groot dat deze goal hem zeker deugd zal hebben gedaan. Maar dat betekent niet dat die druk daarom terecht was. Leander is ook maar een mens die het even moeilijk kan en mag hebben. Als ik hem zie spelen, denk ik soms: chill, relax bro, speel gewoon je wedstrijd. Dan komt het wel goed." Eindigen doen we met de winnaar van de prijsvraag uit de vorige aflevering en het antwoord van onze gast op de vraag van Ben Segers. Muzikaal wordt deze Radio Radzinski dan weer neergelegd met Baby (Is it a Crime) van Rema. Veel luisterplezier!…
Send us a text In een nieuwe Radio Radzinski maken we samen met rasacteur en Anderlecht-supporter Ben Segers een stand van zaken op van de laatste wedstrijden van paars-wit. Maar we ontdekken ook dat de paus van de lach eigenlijk voorbestemd was om pastoor of buschauffeur te worden. "Vroeger keek ik altijd mijn ogen uit op de bus. Hoe de chauffeur altijd en overal de weg kende en met veel bravoure aan dat grote stuurwiel draaide. Het leek mij een droomjob, tot ik door had dat ik hem vooral graag wou spelen." Acteur Ben Segers groeit op in een streng katholiek gezin in het noorden van de Kempen. De pastoor is er vriend aan huis. De band is zo sterk dat papa Segers regelmatig met de zielenhoeder op vakantie gaat. Zoon Ben doorloopt ondertussen alle stadia van het geloof. Van de eerste communie gaat het naar een kerkelijk bestaan als misdienaar en, geloof het of niet, even de droom om pastoor te worden. Van pastoor in wording tot paus van de lach Maar zover komt het niet, want na een jaartje dubbelen in het zesde middelbaar kiest hij voor een opleiding drama aan Studio Herman Teirlinck in Antwerpen. Daar kan hij het onder ander goed vinden met Geert Van Rampelberg met wie later het gezelschap Olympique Dramatique opricht. Zo schudt Segers het geloof deels van zich af en transformeert de pastoor in wording in de paus van de lach. Want de Kempenaar werkt vandaag vooral op de lachspieren van kijkend Vlaanderen. Als Luc Turlinckx in 'Safety First' of als een acteerkameleon in het sketchprogramma 'Wat als?'. En dan loert het fenomeen van typecasting natuurlijk om de hoek. 'In het begin heb ik het daar wel moeilijk mee gehad. Vandaag ben ik de 50 voorbij en is dat wat gaan liggen. Het is niet dat ik absoluut comedy wou gaan doen. Ik ben daar simpelweg ingerold. Maar nu is het vaak de makkelijke optie. Al vind ik dat regisseurs zelf mogen beseffen: 'Ah, de Segers die kan eigenlijk ook nog andere rollen aan'. Keepers en peperdure Panini-stickers Wat later in de aflevering ziet Segers een link tussen acteren en voetbal, zijn andere grote passie. Op jonge leeftijd kijkt hij op naar doelmannen als Jacky Munaron en neemt hij zelf al eens plaats tussen de palen. "Al kon ik maar naar één kant duiken. Links, denk ik. In de andere richting sputterde mijn lichaam tegen", schiet Segers spontaan in de lach. De liefde voor keepers gaat zo ver dat hij er 100 frank voor steelt uit de portefeuille van zijn moeder. "Ik was een fervent verzamelaar van Panini-stickers. En op een bepaald moment plakte mijn boek helemaal vol. Ik miste enkel nog de foto van Eric Maes, doelman bij Thor-Waterschei. Maar ik kon geen pakjes stickers meer blijven bijkopen voor één speler." "Het leek onbegonnen werk, maar toen zag ik dat mijn kameraad Jimmy de sticker van Maes op overschot had. Ik wilde met hem ruilen, maar hij vroeg 100 frank. En dus heb ik gezondigd en dat uit de portefeuille van mijn moeder gehaald. Die heeft dan boos naar de ouders van Jimmy gebeld en ik kan je zeggen dat dat niet zijn beste dag was." Tsjechisch drama en frisse Mexicaan Segers heeft Anderlecht een paar jaar links laten liggen, maar probeert het nu weer zo goed mogelijk te volgen. Ook hij was teleurgesteld over de wanprestatie op bezoek bij Viktoria Pilsen in de Europa League. "Een drama, zeker vanachter wisten ze van geen hout pijlen meer maken. Maar tegen Mechelen was het dan weer wat beter. Die nieuwe Mexicaan Huerta speelt onbevangen en ook Verschaeren leeft weer een beetje op. Misschien kan Anderlecht op volle sterkte dit seizoen wel de derde hond zijn in de titelstrijd." Eindigen doen we met een paar vragen van luisteraars en wat Arendonks dialect. Muzikaal wordt deze aflevering dan weer neergelegd met 'The Weight' van The Band.…

1 #112 Radio Radzinski met Kris Luyckx: over Dejan Veljkovic, broodzakken en eelt op de ziel 2:15:28
Send us a text In een nieuwe Radio Radzinski overlopen we samen met strafpleiter en Anderlechtsupporter Kris Luyckx de paars-witte voetbalactualiteit. En die ziet er na de nederlaag tegen Club Brugge niet goed uit. Dat weet ook Luyckx die binnen de voetbalwereld vooral gekend is als de advocaat van Dejan Veljkovic. Da's de oud-makelaar en spilfiguur in Operatie Propere Handen, ofwel het grootschalig onderzoek naar fraude binnen het Belgisch voetbal. "De verhalen van Dejan kan je haast niet geloven. Van zwart geld dat versluisd wordt in broodzakken door vrouwen en oude mannen die vanuit de Balkan moesten opdraven als geldkoeriers." Kris Luyckx was eigenlijk voorbestemd om het volkscafé De Tramstatie van zijn ouders over te nemen in Broechem. Maar een voorliefde voor de advocatuur en het rechtssysteem beslist daar anders over. In 1994 rondt hij met succes een studie rechten af en de rest is geschiedenis. Dertig jaar later is hij een van de bekendste strafpleiters van het land en heeft hij een rol gespeeld in tal van rechtszaken die in het collectief geheugen zitten. Zij het dan met een zwart randje errond. Van de slachtpartijen van Kim De Gelder en Hans Van Themsche tot de fatale doop van Sanda Dia door leden van studentenclub Reuzegom. Luyckx heeft het allemaal van dichtbij gezien, vooral dan vanuit het perspectief van de slachtoffers. "Ik moet toegeven dat ik door mijn job enigszins emotioneel vervormd ben geraakt. Sommige moorden of zaken blijven echt aan de ribben kleven. Dat overleef je alleen als er voldoende eelt op je ziel staat. Anders had ik hier vandaag waarschijnlijk niet gezeten," is Luyckx eerlijk. Degout van het voetbal Voetbal en zijn favoriete club Anderlecht zorgt altijd voor de nodige afleiding. Al is er na Operatie Propere Handen toch iets gebroken. Op 10 oktober 2018 worden op verschillende plaatsen tegelijkertijd tal van huiszoekingen uitgevoerd in een grootschalig onderzoek naar fraude binnen het Belgisch voetbal. Spilfiguur in de zaak is Dejan Veljkovic. Een Servische voetbalmakelaar die net als veel van zijn collega's jarenlang zwart geld heeft opgestreken bij transfers van spelers, maar ook een grote rol heeft gespeeld bij het verkopen van wedstrijden. Veljkovic vindt een vluchtroute als eerste spijtoptant in de geschiedenis van het Belgisch gerecht. Wat aan het licht komt, tart alle verbeelding. "Dejan heeft in heel zijn carrière zo'n 40 miljoen euro zwart geld doen verdwijnen. Da's een absurd bedrag, maar het is toch vooral de manier waarop dat versluisd werd dat bij mij is blijven hangen. Zo werd een deel getransporteerd in oude broodzakken door oude mannen en vrouwen die vanuit de Balkan moesten opdraven als geldkoeriers. Je kan het zo gek niet bedenken." Gunther D en de mop met Dimitri Bontinck Verder in de aflevering vragen we aan Luyckx of de aanstelling van Olivier Renard als sportief directeur wel zo'n goeie zet is. De teleurstellende topper tegen Club Brugge spoelen we dan weer door met Gunther D die tien jaar geleden een legendarische grap uithaalt met Dimitri Bontinck. Je weet wel, de vader van oud-Syriëstrijder Jejoen Bontinck die in de rechtszaal werd bijgestaan door... jawel, Kris Luyckx. Muzikaal wordt deze Radio Radzinski dan weer neergelegd met Viva La Vida van Coldplay.…

1 #111 Radio Radzinski met Gilles De Bilde: over speelvogel Boskamp, heilige honden en Porte 2:23:41
Send us a text De blokken die de gordel vormen rond het Breughelpark in Zellik. Da's de grauwe buurt waar Gilles De Bilde als jonge ket in opgroeit. Maar gelukkig is er voetbal als afleiding. Al kan het er op de straten die door het groen slingeren soms hard aan toegaan. "Ja, je moest daar natuurlijk wel je mannetje staan. Maar dat was voor mij geen probleem. Ik wist door onze familiale situatie al snel hoe ik voor mezelf moest opkomen," zegt hij in de laatste Radio Radzinski van het jaar. Speelvogel in het Astridpark Het is tekenend voor de spits die nooit heeft gedroomd van een grote carrière, maar vooral verliefd was op het spelletje. Zelfs wanneer hij door tweedeklasser Eendracht Aalst wordt opgepikt, is de speelvogel nooit ver weg. "Ja, dat klopt. Ik heb nooit echt die mentaliteit van een topsporter gehad. Er was voor mij ook nog een leven buiten het voetbal. Da's nu eenmaal hoe ik in elkaar zit." En toch schopt de flamboyante spits het met Eendracht Aalst tot in eerste klasse. Een karrenvracht aan doelpunten levert hem in januari 1995 zelfs de Gouden Schoen op, gevolgd door een transfer naar Anderlecht in de zomer die erop volgt. "Er was zelfs interesse van Atlético Madrid, maar Michel Verschueren heeft mij toen persoonlijk opgebeld: 'Gilleske, ge moet dat niet doen. Ze gaan u daar in een bad vol met vrouwen steken, kom maar gewoon naar Anderlecht.' " Een slag in het gezicht En zo geschiedde. De Bilde groeit er onder leiding van Johan Boskamp en aan de zijde van spitsbroer Johnny Bosman uit tot een publiekslieveling. Een mooie carrière bij paars-wit lijkt in de maak, tot op 21 december 1996 de stoppen doorslaan. In een wedstrijd tegen ex-club Eendracht Aalst deelt De Bilde een vuistslag uit aan Krist Porte. Resultaat: meerdere breuken in het gezicht van Porte en een schorsing en boete voor De Bilde. "Dat had nooit mogen gebeuren, maar ik was op dat moment een vat vol frustraties en verdriet. Mijn vader had een paar maanden ervoor een hersenbloeding gekregen en mentaal zat ik toen op een foute plek. In de wedstrijden ervoor rolden er al heel kwetsende spreekkoren van de tribunes. Ik herinner mij een wedstrijd tegen Club Brugge waar er werd gezongen 'Gilles, waar is je papa heen? Gilles, waar is je papa heen?' ." "In die periode had ik misschien beter niet op een voetbalveld gestaan, maar dat ging gewoon niet. Krist Porte heeft er de rekening voor betaald. Ik heb me uitvoerig bij hem verontschuldigd en professionele hulp gezocht, maar je kan de klok niet meer terugdraaien natuurlijk." Feesten met Ronaldo in de Versuz Eerherstel volgt er een paar maanden later bij PSV aan de zijde van Luc Nilis en Marc Degryse. Goed voor een eerste landstitel in 1997. "Ronaldo was er toen al weg, maar hij is wel nog eens mee komen feesten in de Versuz in Hasselt. Maar de mensen vroegen enkel foto's aan Marc, Luc en mij. Absurd als je weet dat Ronaldo dan al een wereldvoetballer was die juist had getekend bij Barcelona." Uiteindelijk gaat De Bilde na PSV nog aan de slag bij Sheffield Wednesday, Aston Villa en keert hij vier jaar na zijn schorsing terug naar het Astridpark. "Het eerste jaar onder Antheunis ging dat nog goed, maar onder Broos ben ik weggezakt in de pikorde. Jammer, maar niets aan te doen. Als ik er nu op terugkijk, had er misschien meer in mijn carrière gezeten. Maar de negatieve gevoelens wegen zeker niet op tegen alle mooie momenten die ik heb meegemaakt en fantastische mensen die ik heb leren kennen," concludeert De Bilde. Aan het einde van de aflevering analyseren we nog de prestaties van het huidige Anderlecht en dromen we van een nieuwe Brusselse regering. Muzikaal wordt deze Radio Radzinski neergelegd met All I Want For Christmas Is You van Mariah Carey. Of toch niet helemaal...…

1 #110 Radio Radzinksi met Dries Bervoet: over een positieve jaarrekening en Yari's toekomst 2:08:37
Send us a text In een nieuwe Radio Radzinski analyseren we samen met journalist Dries Bervoet van De Tijd de financiële situatie van RSCA. En die ziet er met een eerste positieve jaarrekening in lange tijd eindelijk weer hoopgevend uit. 'Al moet Anderlecht de komende jaren wel weer in die Champions League geraken als het op termijn weer wil meespelen met de grote jongens,' houdt Bervoet een slag om de arm. Dries Bervoet is gebeten door politiek en sport. Die twee passies vloeien naadloos in elkaar over in zijn werk bij de krant De Tijd. Daar ploetert hij zich al verschillende seizoenen door de jaarrekeningen van de Belgische voetbalclubs. En daar hoort dus ook de financiële balans van paars-wit bij. Die kleurt voor het eerst sinds lange tijd opnieuw groen, met een netto winst van anderhalf miljoen euro. Bervoet legt ons uit hoe we die tabellen nu juist moeten interpreteren. Dat en nog veel meer in een nieuwe Radio Radzinski waarin ook de toekomst van Yari Verschaeren duchtig besproken wordt. Verder zoeken we uit waar het plafond van man in vorm Kasper Dolberg ligt en hoe levensvatbaar het huidige competitieformat van de Jupiler Pro League is. Ook de gefaalde beursgang van Club Brugge komt nog aan bod, net als de intenties van eigenaar Marc Coucke met Anderlecht. Muzikaal wordt deze aflevering neergelegd met The Widow van The Mars Volta. Veel luisterplezier!…
Send us a text Oud-journalist en voetbalcommentator Gui Polspoel geniet van een welverdiend pensioen in een Oostendse woontoren. Vanop de 28ste verdieping kijkt hij er naar de wereld vanuit een helikopterperspectief. In een nieuwe Radio Radzinski dalen we met hem af naar de tribunes van het Lotto Park en analyseren we de prestaties van paars-wit. Gui Polspoel is als voormalig BRT-gezicht van alle markten thuis, al mag je dat niet al te letterlijk nemen. Waarom? Dat ontdek je in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski. Daarin hebben we niet alleen aandacht voor de tennisscore van de recordkampioen tegen AA Gent, maar maken we ook een heuse trip down memory lane . Polspoel is geen fan van Engelse uitdrukkingen. Maar Pelé zien spelen in het Koning Boudewijnstadion was toch ook voor hem unforgettable en incredible tegelijkertijd. Dat geldt net zo goed voor zijn ontmoetingen met de ex-president van Congo Joseph Mobutu en in mindere mate voor de prestatie van Kasper Dolberg tegen AA Gent afgelopen zondag. En of dat niet genoeg is, staan we ook nog eens stil bij een paar filosofische hersenkronkels van Kelly Pfaff over seks. Muzikaal wordt deze aflevering neergelegd met Alors on danse van Stromae. Veel luisterplezier!…

1 #108 Radio Radzinski met Ludo Vandewalle: over het traject van een niet-verbale voorzitter 1:58:13
Send us a text Wapenstilstand of niet. Door het ontslag van Jesper Fredberg als CEO Sports was het wel bijltjesdag bij Anderlecht. Al was de aankondiging ervan misschien nog wel de meest opvallende gebeurtenis. Maar liefst 45 minuten stond 'niet-uitvoerend' en 'niet-verbaal' voorzitter Wouter Vandenhaute de pers te woord. Iets waar het panel van Radio Radzinski maar al te graag een boompje over opzet. Godfried, Pico en Rein proberen het gebrabbel van Wouter Vandenhaute samen te ontcijferen met Chef Sport van Het Nieuwsblad Ludo Vandewalle. Deze eminence grise van de Belgische voetbaljournalistiek neemt daar ruim de tijd voor en heeft ook een mening klaar over de slaagkansen van coach David Hubert. Verder vraagt hij zich af of Yari Verschaeren nog een plaats heeft bij Anderlecht en verkondigt hij zijn liefde voor letterkoekjes. En ook de Hall of Fame van de Pro League komt aan bod. Muzikaal wordt deze aflevering afgesloten met Jolene van Dolly Parton. Veel luisterplezier!…

1 #107 Radio Radzinski: over een hoopvolle trainerswissel, een zwakke Zanka en Romelu Lukaku 2:02:15
Send us a text Het heeft even geduurd, maar na een lange vakantie is Radio Radzinski terug van weggeweest. Iets wat na zeven jaar zonder titel nog niet gezegd kan worden van RSC Anderlecht. In de eerste aflevering van deze voetbaljaargang analyseren we de transferzomer van Fredberg en gaan we dieper in op de aanstelling van David Hubert als vervanger van Brian Riemer. Maar we hebben natuurlijk ook aandacht voor het openhartig gesprek van Romelu Lukaku bij de collega's van Koolcast en Friends of Sports. Daarnaast komt ook de zwalpende centrale verdediger Zanka aan bod en hebben we opnieuw een mooie prijs om weg te geven. Muzikaal wordt deze Radio Radzinski afgesloten met (To Be) Young, Gifted And Black van Bob & Marcia. Veel luisterplezier!…
Send us a text In de laatste Radio Radzinski maken we de eindbalans op van het seizoen van Anderlecht. Da's er eentje geworden met een onverhoopte titeldroom, maar toch vooral met meer downs dan ups, zowel op als naast het veld. En daar kan ook communicatie- en marketingmanager bij de Pro League Tim De Neve van meespreken. "Geweld heeft zowel binnen als buiten een voetbalstadion geen plaats, maar de strijd tegen hooliganisme vraagt tijd, veel tijd." Godfried moet een van de enige supporters zijn geweest die voor aanvang van de laatste speeldag nog geloofde in een 35ste landstitel. Iets wat de club zelf duidelijk niet meer voor mogelijk hield. Anders was er misschien toch een groot scherm geplaatst in het Lotto Park, zodat de paars-witte achterban samen de verplaatsing naar Antwerp had kunnen volgen. Maar goed, achteraf gezien heeft de club de juiste keuze gemaakt. Niet alleen pakte Club Brugge na een discutabele VAR-fase zijn 19de landstitel. Anderlecht ging zelf roemloos onderuit op de Bosuil: er was geen plan van aanpak, maar wel een Patris die werd overgeslagen in de opbouw en een afscheidnemende Ritchie De Laet die op een half been het mes voor paars-wit nog wat dieper in de wonde duwde. Sterallures van Puertas Rein, Pico en Godfried zijn dan ook blij dat het seizoen erop zit. Dat geldt ook voor de communicatie- en marketingmanager van de Pro League, ofwel de vereniging van Belgische profclubs. En dan moest Tim De Neve de week erop nog vol aan de bak voor de jaarlijkse Pro League Awards. Die worden uitgereikt in verschillende categorieën, waaronder die voor beste speler en speelster van de voorbije voetbaljaargang. Anders dan bij de Gouden Schoen wordt de uitslag hier bepaald door de voetballers en voetbalsters zelf. "Zo'n gala is toch altijd weer stressen, zeker wanneer plots blijkt dat een belangrijke gast (winnaar Cameron Puertas, red. ) door vakantieplannen misschien niet meer aanwezig kan zijn. Da's uiteindelijk gelukkig wel gelukt, al wilde hij eerst niet over de rode loper wandelen omdat zijn haar niet goed lag. Hij is dan met een pot wax in het toilet verdwenen. Daarna was hij er volledig klaar voor, net als Jean-Marie Pfaff die de prijs is komen uitreiken. Hem hebben we trouwens te pakken gekregen via zijn dochter Kelly en man Sam die ook nog eens de facturatie doen (lacht) ." De werven van de Pro League De Pro League, da's natuurlijk veel meer dan alleen maar onderscheidingen uitreiken en feestjes bouwen. De organisatie werkt volop aan een veilig voetbal voor iedereen. Zo is er recent een gids uitgebracht met handige tips die voetbalclubs moeten helpen om gemakkelijker tot een LGBTQIA+-vriendelijk klimaat te komen. Godfried vraagt zich af of dat het hokjesdenken eigenlijk niet versterkt, maar wil daarna vooral verder ingaan op de 'Football for All'-campagne en de opstoot aan geweld binnen de voetbalstadions. "Ja, wij doen er alles aan om een einde te maken aan hooliganisme of andere vormen van zinloze agressie. Die verantwoordelijkheid delen wij met de clubs, maar de strijd tegen ontoelaatbaar gedraag vraagt tijd, veel tijd...," legt De Neve uit. Voor de drie panelleden aan tafel is het vooral duidelijk dat er al veel kostbare tijd verloren is gegaan. Verder in de aflevering gaan we nog op zoek naar een antwoord op de vraag of het format van de play-offs behouden moet blijven en staan we stil bij de uithaal van de papa van Kristian Arnstad op X . Eindigen doen we met de winnaars van de vorige prijsvragen. Muzikaal wordt deze Radio Radzinski dan weer neergelegd met 'Street Fighter Mas' van Kamasi Washington.…
Send us a text Een rollercoaster met hilarische loopings en strakke versnellingen. Heel veel anders kan je de voorlaatste Radio Radzinski van dit seizoen met Deejay Vega niet noemen. Daarin wikken en wegen we nog maar eens de kansen van Anderlecht op een 35ste landstitel. "Hopelijk is het volgende week zondag al prijs, want maandag is het congé," kent onze gast zijn prioriteiten. Twee speeldagen voor het einde van het voetbalseizoen heeft Anderlecht zijn lot nog in eigen handen. Er liggen daarvoor verschillende scenario's op tafel, maar het mooiste is ongetwijfeld nu zondag in eigen huis kampioen spelen tegen aartsrivaal Club Brugge. "Want maandag is het congé , dus dat zou het begin zijn van een ongelooflijke feestnacht," grapt hij in de voorlaatste aflevering van Radio Radzinski van dit seizoen. 'Alors on Zwanze' en Sound Of The Stadium Bij een titelfeest hoort natuurlijk muziek. En dan zijn we bij Vega aan het juiste adres. Al tien jaar lang voorziet hij het Brusselse rapcollectief Stikstof van strakke beats. Daarnaast is hij ook mede-oprichter van muzieklabel FRONTAL en staat hij als dj op de affiches van zowel grote als kleine evenementen. Hij mixt en scratcht alles vakkundig in elkaar, van rauwe juweeltjes tot all-time classics. Dat zal deze zomer ook het geval zijn op een aantal Belgische festivalpodia. Maar tot die tijd stelt hij mee de playlists samen voor zowel binnen als buiten het Lotto Park. En dat heeft hij helemaal zelf afgedwongen. "Anderlecht had mij gevraagd om een versie door te sturen van een mix waarin Gorik (Zwangere Guy, red. ) op 'Putain' van Arno rapt ' (...)krijgt het schijt van die racisten en die politiciens(...) ' Maar dan heb ik gezegd: 'Ja, laat mij gewoon zelf draaien en da's dan ook gebeurd'. "Het was wel niet simpel om zeventien passende tracks te vinden voor tijdens de rust. Iedereen denkt meteen aan Lange Jojo, maar daarna gaapt toch een groot zwart gat als het gaat om folkloristische liedjes die een link hebben met Anderlecht. Af en toe vind je een pareltje, zoals 'Alors on Zwanze' van Jef Vanscheutebol. Da's zoals je al kan raden een parodie op 'Alors on danse' van Stromae. Ideaal dus." De dj-sets in het Lotto Park brengen het marketingteam van Anderlecht op het idee om Sound Of The Stadium uit de grond te stampen. Da's een samenwerking tussen Anderlecht, concertzaal AB en muziekfestival Couleur Café. Afwisselend nodigen ze Brussels muzikaal talent uit om in deze play-offs supporters cho te maken voor de match. Opnieuw spek naar de bek van Vega die met FRONTAL eens het publiek kwam opwarmen in de ondertussen welgekende container voor de fanshop. En dan durven al eens een paar mensen een verzoeknummer aanvragen. "Vreselijk irritant. Meestal steek ik dan uit beleefdheid mijn duim omhoog. Negen op tien keer komen ze niet meer terug. Gelukkig, want het zou ook niks aan de zaak veranderen, tenzij ze er geld voor geven (lacht) ." Zelf denkt Vega er wel aan om in de omgekeerde situatie de boel gewoon volledig over te nemen. "Da's een concept dat ik zelf met een paar copains bedacht heb: djacken, zoals hijacken, maar dan met de dj op een feest. Je komt toe met een crew en geeft gewoon aan dat ze er mee mogen stoppen." Worden we kampioen? De vraag van één miljoen Rein, Godfried en Pico missen jammer genoeg een stevige dosis street cred om dat voor elkaar te brengen. En dus schakelen ze over naar het voetbal met de matchanalyses van de derby tegen Union en de nagelbijter tegen Racing Genk. Ondertussen neemt Vega tot twee maal toe een plaspauze. Eindigen doen we met de vraag waar iedere paars-witte supporter een antwoord op wil: wordt Anderlecht kampioen? Muzikaal wordt deze Radio Radzinski…

1 #104 Radio Radzinski met Steven Defour: over een grote bek, gebrek aan gif en papa Jacques 1:30:23
Send us a text Anderlecht heeft na een dramatische prestatie op het veld van Cercle Brugge belangrijke punten laten liggen in de strijd om de landstitel. In een nieuwe Radio Radzinski analyseren we samen met oud-speler Steven Defour het spel van paars-wit en gaan we dieper in op zijn turbulente overstap naar het Astridpark. “Toen Herman Van Holsbeeck mij vroeg om naar Anderlecht te komen, dacht ik meteen: ‘Jij bent gek, hier gaat zoveel shit van komen’." Op 20 april 2008 wordt Standard thuis kampioen tegen Anderlecht dankzij twee goals van Dieumerci Mbokani. En dat voor het eerst in meer dan 25 jaar. Aan de boorden van de Maas barst een volksfeest los, eentje waar aanvoerder Steven Defour meer dan terecht een hoofdrol in speelt. Een grote mond met een klein hartje Maar wie overloopt van vreugde, komt al eens tot een explosieve verbale woordenbrij. “Anderlecht heeft een grote mond en dat wisten wij. Maar vandaag hebben we getoond dat ze hun mond moeten houden,” verklaart een opgenaaide Defour met blond meches iets na affluiten in de kleedkamer. “Ja, een hele week lang hadden wij uitspraken vanuit Brussel gebruikt als brandstof om ons klaar te stomen voor die titelmatch. Wij stonden zeven punten los en dan verklaren er een paar gasten dat ze ons een lesje zouden komen leren. Ik dacht: ‘Dit kan wel echt niet’. Nu goed, ik had zo’n dingen beter niet gezegd, maar het was wel wat iedereen bij ons in de ploeg toen dacht.” Zestien jaar na datum kunnen Rein en Godfried hem die arrogante uitspraken wel vergeven, ook al omdat ze later als een boemerang in zijn gezicht zijn teruggekeerd. Na twee titels op rij met Standard en een Gouden Schoen bouwt de Mechelaar zijn carrière verder uit bij FC Porto. Persuasieve Proto en Van Holsbeeck De eerste seizoenen verlopen prima, maar het derde jaar belandt hij meer dan hem lief is op de bank. In de zomer van 2014 vraagt de verdedigende middenvelder aan zijn makelaar om uit te kijken naar een andere club. PSV is geïnteresseerd, maar haakt uiteindelijk af. Toenmalig sportief manager van Anderlecht Herman Van Holsbeeck ruikt zijn kans. “Op een dag krijg ik telefoon van Herman met de vraag of ik niet naar Anderlecht wil komen. Het eerste wat ik dacht was: ‘Jij bent compleet zot, daar gaat alleen maar shit van komen’. Maar Herman hield vol en na een paar gesprekken met onder andere Silvio Proto heb ik toch getekend. Want ik wou voetballen en was ervan overtuigd dat ik mij met goede prestaties wel in de harten van de supporters zou kunnen spelen.” Maar ondanks een goede start met een goal op het veld van Club Brugge, wordt Defour nooit echt aanvaard door de fans. “Praet, Tielemans en Dendoncker zetten toen de stap richting basiselftal. De Neerpede-jeugd is heilig voor de Anderlechtsupporter. Da’s mooi om zien, maar daardoor zat er wel wat weinig gif in die ploeg. En bij foutjes werd er door mijn verleden altijd naar mij gekeken. Dat was frustrerend, aangezien ik best wel een goed seizoen aan het spelen was.” De druppel bier die de emmer doet overlopen Aan het begin van zijn derde seizoen heeft Defour er zijn buik van vol. “Na een gewonnen match op bezoek bij Moeskroen krijg ik van een supporter bier over mijn hoofd gegooid. Dat was letterlijk en figuurlijk de druppel. Ik heb toen tegen Herman (Van Holsbeeck, red. ) gezegd dat ik weg wou. Coach René Weiler wou mij niet laten gaan, maar mijn besluit stond vast.” Verder in de aflevering keren we terug naar de wansmakelijke 'Red or Dead'-tifo van de Standard-supporters. Die toont een onthoofde Defour en wordt afgerold bij zijn terugkeer met Anderlecht in Luik op 25 januari 2015. Eindigen doen we met het belabberde spel van Anderlecht op bezoek bij Cercle Brugge. Muzikaal wordt deze…

1 #103 Radio Radzinski met Sophie M’Sallem: over een stadsclaim, shirts en Martino Explosion 1:44:43
Send us a text De poort naar een 35ste landstitel voor Anderlecht is stevig opengebeukt. Na rood voor Debast en een strafschop voor de buren uit Sint-Gillis zet Amuzu een kwartier voor tijd alsnog de 2-1 op het bord. Goed voor een eerste derbyzege in tien confrontaties met Union. “Het was echt afzien, ik heb denk ik aan geen enkele vinger nog een stukje nagel over,” vertelt marketingmanager van Anderlecht Sophie M’Sallem in een nieuwe Radio Radzinski . Jeu, set et match. De tekst op het spandoek van de Union-supporters na een zesde opeenvolgende zege tegen Anderlecht deed pijn aan iedereen die naar het leven kijkt met een paars-witte bril. Maar 8 januari 2023 is 14 april 2024 niet. Want afgelopen zondag wordt die ongelooflijke reeks van negen derby’s op rij zonder overwinning doorbroken. En dat uitgerekend door de man die nog maar pas weer inzetbaar is. Redemption Ciske Met een welgemikte trap trekt Francis Amuzu op aangeven van Killian Sardella de zege over de streep. Echt verbaasd is Rein daarover niet. “Ik zeg al langer dat hij een cruciale rol zou spelen in de zoektocht naar een nieuwe landstitel. Dat heeft hij nu ook bewezen. Het is pijnlijk dat we Hazard voor acht maanden kwijt zijn met een gescheurde kruisband in de rechterknie, maar zijn vervanger brandt van ambitie. Dit wordt zijn redemption story. ” Ook marketingmanager van Anderlecht Sophie M’Sallem gelooft volop in een sleutelrol voor Amuzu. Ze hoopt wel dat het niet elke week zo’n zenuwslopende strijd wordt. “Normaal zit ik op de eretribune, maar bij spannende matchen voel ik mij meer op mijn gemak achter de dugout. Het was echt vreselijk. Bij affluiten was de ontlading zo groot dat ik zelfs een traan heb gelaten. Het was dan ook echt afzien, ik heb denk ik aan geen enkele vinger nog een stukje nagel over." De strijd om Brussel... De rivaliteit tussen beide clubs is door het sportieve succes van Union de laatste jaren enorm toegenomen. “Ja, vooral bij de jongere spelers leeft dat enorm hard. Ik denk dat zij de burenstrijd boven wedstrijden tegen meer historische rivalen als Club Brugge en Standard zetten. Da’s ergens logisch omdat ze natuurlijk nu die opkomst van Union meemaken.” De marketingafdeling speelt alvast handig in op de Brusselse rivaliteit. “De campagnes met Manneke Pis hadden wij een tijdje geleden al bedacht, maar je moet natuurlijk goed nadenken over wanneer je die lanceert.” Rein kan er zich iets bij voorstellen. “Ja, dat snap ik. Je kan een, twee of misschien zelfs drie keer zo’n filmpje posten zonder te winnen, maar daarna wordt dat natuurlijk wel moeilijk.” ...keert terug in verschillende projecten Brussel claimen, los van Union. Het keert terug in verschillende marketingprojecten. Getuigen daarvan zijn de collabs met Damso, de samenwerking met concertzaal AB en sinds kort ook de poëzie van stadsdichter Lisette Ma Neza. “Ja, het klopt dat we op die manier een breder publiek willen aanspreken. Maar da’s juist wat Anderlecht zo bijzonder maakt. Die stretch tussen verschillende profielen die allemaal verbonden zijn met elkaar en deze club.” Daarna proberen we het geheim achter de Martino Explosion los te peuteren. Dat was het best verkochte broodje in 't Vorkske , de vroegere broodjeszaak van haar vader in de Parijsstraat in Leuven. En natuurlijk kunnen we ook niet om haar vriend, podcaster, Anderlecht-fan en voorzitter van Sporting Hasselt Sam Kerkhofs heen. Muzikaal wordt deze aflevering neergelegd met ‘Amigo’ van Lous and the Yakuza.…
Send us a text Het zal zondag tegen Union een pak beter moeten als Anderlecht echt aanspraak wil maken op een 35ste landstitel. Dat weet ook Patrick Evenepoel, vader van en samen met zijn zoon en wielerwonder Remco supporters van het eerste uur. “Dat Remco er nog aan denkt om voor Luik-Bastenaken-Luik het logo van Anderlecht op zijn fiets te plakken is geen toeval. De club zit echt in zijn hart,” zegt vader Patrick vol trots in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski. Patrick Evenepoel groeit samen met voormalig hoofd van de jeugdopleiding en RSCA-icoon Jean Kindermans op in de Peterboswijk in Anderlecht. Die buurt wordt vandaag in het nieuws vooral gelinkt aan het drugsmilieu, maar daar is begin jaren ‘80 nog geen sprake van. “Ik herinner mij verschillende voetbalpartijtjes en zelfs een soort van Tour de France met de beklimming van de Mettewielaan.” Da’s ook een helling die Rein maar al te goed kent wanneer hij vanuit Jette naar het stadion van Anderlecht rijdt. “Absoluut geen cadeau, zeker niet wanneer er achterop je oude Cannondale een kinderzitje is gemonteerd.” Van wielerprof tot een leven als stukadoor Ook Patrick Evenepoel vindt vanuit Peterbos al snel de weg naar het Astridpark. Al heeft hij daar op jonge leeftijd wel nog hulp voor nodig. “Ik kan zeggen dat ik heb leren stappen in café Green Park tegenover de hoofdingang van het stadion. En sindsdien ben ik er nooit echt meer weggegaan.” Een bijzondere prestatie weet ook Rein, die al lachend opmerkt ‘dat de meeste supporters daar na een match juist nog amper op hun benen kunnen staan’. Evenepoel brengt zijn jeugdjaren niet alleen door op de tribune van Anderlecht. Hij zit vooral veel op de fiets en wint in 1993 de GP de Wallonie, de belangrijkste overwinning in zijn relatief kort bestaan als wielerprof. “Daarvoor ben ik in 1991 nog naar het WK voor amateurs in Stuttgart gegaan, maar ik wist toen al dat ik niet de motor had om het te maken als prof. En dan ben ik in het pleisterbedrijf van de familie begonnen.” Remco, de wielergod die eerst voetballer zou worden Zoon Remco droomt vandaag van koersen winnen, maar dat had net zo goed de Champions League kunnen zijn. Want hij was eerst voorbestemd om profvoetballer te worden. “Dat klopt. Omdat ik en mijn vrouw Agna (kapster, red. ) elke dag hard moesten werken, stuurden we hem tijdens de vakanties altijd naar allerlei sportstages. We hebben ook eens een knutselkamp uitgetest, maar daar moest hij toch niets van weten.” “Op een van die stages stond hij in doel met een truitje van Daniel Zitka. Hij is daar ontdekt door een scout van Anderlecht en zo is de bal aan het rollen gegaan. Maar door een akkefietje met een paar mensen bij de U11 is hij zijn interesse in het voetbal wat verloren. Hij heeft dan nog de overstap naar PSV en KV Mechelen gemaakt, maar eigenlijk was het voor hem al lang duidelijk dat hij wilde fietsen.” De roep om versterking voor de Ronde van Frankrijk Met twee overwinningen in Luik-Bastenaken-Luik, wereldtitels op de weg en tegen de klok en drie zeges in de Clásica San Sebastián is het palmares van Remco al goed gevuld. Maar de 24-jarige Aerokogel van Schepdaal wil op termijn ook de Ronde van Frankrijk op zijn naam schrijven. In verschillende gesprekken met de ploeg is er daarom om versterking gevraagd. “Het enige wat ik heb gezegd is dat het goed zou zijn moesten er een paar ronderenners bijkomen om te kunnen wedijveren met teams als UAE en Visma-Lease-a-Bike.” Maar met enkel Landa in de nadagen van zijn carrière is er volgens Godfried en Pico toch niet echt gehoor gegeven aan die oproep. “Tjah, we zullen zien, het is in ieder geval zwak om te zeggen dat de voorjaarsploeg omzeep is geholpen door de grotere focus op het r…

1 #101 Radio Radzinski: over de spits te veel, de Brusselse titelstrijd en Nico (The Legend) 1:42:53
Send us a text De reguliere competitie in de eerste voetbalklasse zit erop. Het moment dus om een tussentijdse balans op te maken. In een nieuwe Radio Radzinski analyseren we de prestaties van Anderlecht en wikken en wegen we de kansen van paars-wit op een 35ste landstitel. "Die eerste confrontatie met Union is allesbepalend. Als je dan kan winnen, zweef je recht naar de titel," denkt Godfried. Op papier had Anderlecht in aanloop naar de Champions’ Play-off nog twee eenvoudige, maar daarom niet minder belangrijke opdrachten af te werken. Een Brusselse derbyzege boeken tegen een fel geplaagd RWDM en daarna thuis leider Union onder druk zetten door drie punten te pakken tegen Kortrijk. Een goedkope penalty en een overbodige derbysjaal Maar in dat opzet is paars-wit maar voor de helft geslaagd. Tegen de Molenbekenaren kregen we nooit echt een wedstrijd. De verdediging van RWDM is een kaas met gaten waar zelfs de snorharen van Monty voor passen. Het toppunt van absolute onkunde is de manier waarop Adaramola Dreyer de 0-2 aanbiedt. Op een inspeelpass van doelman Defourny mist hij knullig zijn controle, waarna de Deen met de bal mag afstormen op een wijkende defensie. Gelukkig voor RWDM maakt de winger er geen vernederende solo van, maar knalt hij de bal gewoon van buiten de zestien in doel. Voor Adaramola volgt tien minuten later een pijnlijke wissel, omdat ook de ogen van coach Bruno Irles het niet meer aankunnen. Ze draaien nog net niet even kleurrijk in het rond als bij onze kazen veroberende muis in tekenvorm. Match gespeeld, zeker wanneer scheidsrechter Lambrechts Anderlecht ook nog eens een strafschop cadeau doet. Zelfs Jan Vertonghen geeft meteen grif toe dat dit een foute beslissing is. De RWDM-fans hebben in ieder geval weinig aan het gulle gebaar van de recordinternational. Zij zijn op dat moment al een week woest over het uitbrengen van een derbysjaal met de kleuren en namen van beide clubs. Totaal overbodig vinden sommigen en een tekenend voorbeeld van hoe de nieuwe voorzitter John Textor geen kaas heeft gegeten, hier is Monty weer, van de identiteit van de club. De spits te veel Dankzij een simpele overwinning tegen RWDM kan Anderlecht met vertrouwen aan de laatste wedstrijd van de reguliere competitie beginnen. Ook al omdat tegenstander Kortrijk op dat moment hekkesluiter is. Maar coach Brian Riemer vindt het nodig om een aantal spelers rust te gunnen en op de mat te experimenteren met twee spitsen. Iets wat faliekant afloopt, want na een slappe pot voetbal en veel lange ballen krijgt Anderlecht een kwartief voor affluiten het deksel op de neus: 0-1. Geen punten en dus ook geen druk op de ketel bij Union. “Je kan dit moeilijk anders dan pure arrogantie noemen. En dan heb ik het nog niet eens over het probeersel met zowel Dolberg als Vázquez in de basis. Volgens mij moet dat zeker kunnen, al is de voorbije wedstrijden wel gebleken dat Vázquez vooral van goudwaarde is op het moment dat er moet geschakeld worden naar powerplay." "Ach ja, gelukkig gebeurt het nu en niet bij de start van de play-offs. Laat ons hopen dat Riemer tijdens de interlandbreak duidelijke keuzes maakt. Want da’s absoluut nodig,” vertelt Rein, die nog altijd twijfelft over het tactisch vernuft van de kale trainer. Brusselse titelstrijd Verder in de aflevering halen we er de kalender van de play-offs bij. De derde speeldag heeft Godfried met rood omcirkeld. Dan speelt Anderlecht thuis tegen Union. “Als je dan kan winnen, zweef je daarna recht naar de titel. Die eerste confrontatie met Union is voor mij allesbepalend.” Eindigen doen we deze aflevering met een evaluatie van het transferbeleid, een nieuwe prijsvraag en een rondje top en flop binnen de huidige kern. Muzikaal wordt…
Send us a text 100 afleveringen. Da’s natuurlijk het moment om de man uit te nodigen die zijn naam leent aan onze Anderlecht-podcast Radio Radzinksi. Samen met de Canadese Pool blikken we terug op zijn carrière bij paars-wit en zijn band met spitsbroeder Jan Koller. Maar Radzinski geeft ook zijn kijk op het huidige Anderlecht. “Ik had deze zomer nooit gedacht dat Anderlecht vandaag tweede zou staan.” Henry en Bergkamp, Ronaldo en Nilis of Shevchenko en Inzaghi. Het zijn maar een paar voorbeelden van legendarische spitsenduo’s uit de recente voetbalgeschiedenis. Wereldwijd dan toch. Want binnen België is er maar een koningskoppel die naam waardig: Jan Koller en Tomasz Radzinski. Da’s ook zo voor Godfried, Rein en Pico die hun BRUZZ-podcast over Anderlecht hebben vernoemd naar de kleinste van de twee. Radio Radzinski zit aan aflevering 100, een jubileum waarvoor Radzinski graag zelf mee aan tafel schuift. Van opgroeien achter het IJzeren Gordijn naar een Canadese film Tomasz Radzinski wordt in 1973 geboren achter het IJzeren Gordijn in Polen. Voetbal is de enige zekerheid in zijn leven. "Zoals iedere jongen bij ons in de buurt wilde ik profvoetballer worden, ik bedoel spits. Ergens anders moest je mij niet zetten op het veld." Wanneer zijn ouders beslissen om te vluchten van Polen naar Canada komt de voetbaldroom van Radzinski uit. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan zet hij zijn eerste stappen in het profvoetbal bij de North York Rockets. "Daar ging een nieuwe wereld voor mij open. Plots teken je als jonge gast een profcontract en speel je over heel Canada wedstrijden op het hoogste niveau. Voor mij was het leven daar als een film, eentje waarin ik ook niet naar school moest gaan (lacht) ." Paars-witte voetbalchemie met Koller... Van Canada gaat het in 1994 richting Antwerpen en Germinal Ekeren. Met rood-geel beleeft hij in 1997 een sprookje door de Beker van België te winnen. Voor Anderlecht en sportief manager Michel Verschueren is het een slag in het gezicht. Maar de Zilveren Vos blijft niet bij de pakken zitten en haalt Radzinski in de zomer van 1998 naar het Astridpark. Verschueren overtuigt dat jaar ook Jan Koller om naar Anderlecht te komen. Een schot in de roos, want samen met de boomlange Tsjech zal Radzinski een onvergetelijk duo vormen. "Nochtans zag ik het eerst niet zitten. Vercauteren trapte op training altijd zelf de centers en dat ging vaak richting grote Jan. Maar die wist daar in het begin geen raad mee. Zijn eerste ballen zijn we letterlijk mogen gaan zoeken op de parking. Gelukkig heeft hij zich snel aan het niveau aangepast." ...leidt tot Europees delirium Het aanvalsduo verovert in totaal twee landstitels, maar maakt zich vooral onsterfelijk door een wondermooie Champions League-campagne in het seizoen 2000-2001. Anderlecht verslaat in de eerste groepsfase Manchester United en doet daar in de volgende ronde nog overwinningen tegen Real Madrid en Lazio Roma bij. “Tot op vandaag word ik er nog altijd heel veel op aangesproken. Het zijn dan ook bijzondere avonden geweest. Het moment dat de Champions League-hymne speelt en de vlag in de middelcirkel wappert vergeet je alles om je heen. Dat is pure adrenaline en hyperfocus. En als de wedstrijd dan jouw kant opgaat, is dat het beste gevoel dat er is." Verder in de aflevering vertelt Radzinski over hoe hij zijn vrouw heeft ontmoet in het stadion van Anderlecht, maken we de winnaar van de prijsvraag bekend en staan we nog even stil bij de zege van paars-wit op het veld van Club Brugge. Muzikaal leggen we deze speciale aflevering neer met ‘Wind Of Change’ van Scorpions.…

1 #99 Radio Radzinski met Luc Nilis: over een perfecte trap, Aad de Klos en een Ronaldo-reünie 1:58:51
Send us a text Nooit zal er nog een Anderlecht-speler zijn met dezelfde verfijnde traptechniek als Luc Nilis. In een nieuwe Radio Radzinski leggen we uit waarom en blikken we samen met deze paars-witte voetballegende terug op zijn carrière. Die kende hoge toppen, maar ook diepe dalen. "Tijdens de finale van de Europacup II heb ik vanop de bank mijn best moeten doen om niet te juichen bij de tweede goal van Sampdoria." Luc Nilis. Da's een karrenvracht aan wondermooie doelpunten en acties die Anderlecht vier titels en drie bekers opleveren tussen 1986 en 1994. Daarna volgt een overstap naar Eindhoven en PSV waarmee hij nog eens twee keer kampioen speelt en de beker wint. De sierlijke aanvaller zal dan al voor altijd herinnerd worden om zijn fabelachtige traptechniek. Die wil hij ook tonen in het nieuwe millenium wanneer hij tekent bij Aston Villa. Met een technisch perfect uitgevoerde volley in zijn eerste wedstrijd tegen Chelsea speelt hij zich meteen in de harten van het Engelse publiek. Indische dokter redt een gouden been Nilis lijkt ook aan de andere kant van het Kanaal op weg om een levende legende te worden. Maar dan slaat het noodlot toe. Op zaterdag 9 september 2000 loopt hij een open beenbreuk op na een onschuldige botsing met doelman Richard Wright van Ipswich Town. Fin de carrière is het harde verdict. "Maar met die goal tegen Chelsea hebben ze in Engeland even kunnen zien wat ik allemaal in mijn mars had. Dat biedt toch wat troost. Het had ook allemaal kunnen gebeuren toen ik 18 jaar was en dan had ik helemaal geen carrière gehad." De frituurmuur Die geweldige carrière is er gelukkig wel en begint lang voor die vicieuze openbeenbreuk-cirkel in Zonhoven. Daar schaaft een jonge Nilis aan zijn traptechniek onder het goekeurend oog van zijn vader Roger. "Uren en uren heb ik zowel met links als rechts tegen de zijgevel van ons huis staan sjotten. Ik denk dat er geen enkele actieve voetballer vandaag zoveel met een bal is bezig geweest tijdens zijn jeugd. Het heeft ervoor gezorgd dat ik perfect tweebenig ben. Die zijgevel van mijn ouderlijk huis is er vandaag wel niet meer, want ze hebben er een frituur tegenaan gebouwd. De uitbater heeft mij gevraagd om die te signeren en zo heeft mijn voetbalmuur een nieuw leven gekregen." Aad de Klos Van de frituurmuur gaat het dan via FC Winterslag richting Brussel. En dat allemaal dankzij Raymond Goethals die Michel Verschueren tipt over het talent van de spits. Bij Anderlecht beleeft Nilis vele hoogdagen, maar moet hij zich ook door enkele zwarte momenten worstelen. De Europese campagne in het seizoen 1989-1990 is er daar een van. Paars-wit plaatst zich dankzij goals van Nilis in de halve finale voor de eindstrijd tegen Sampdoria in het Zweedse Göteborg. Maar daar zet trainer Aad de Mos hem op de bank. "Bij de 2-0 van Sampdoria heb ik echt mijn best moeten doen om niet te juichen. Net daarna moet ik dan nog eens invallen, op een moment dat je weet dat het kalf verdronken is. Als de Mos mij had laten starten ben ik er zeker van dat we met die beker naar huis waren teruggekeerd." Spitsentrainer en een reünie met Ronaldo In die acht seizoenen bij Anderlecht worden zijn gouden voeten geen enkele keer beloond met een Gouden Schoen. Het is pas bij PSV dat er eindelijk erkenning komt en hij na een jaar al het Nederlandse equivalent de lucht in mag steken. "Straf, want Ajax was dat seizoen outstanding. Al hadden wij ook wel een goeie ploeg met mezelf en Ronaldo als uitblinkers. Dat was echt een fantastische kerel. Wie mij een reünie met Ronaldo kan regelen, mag mij meteen bellen. Het is mijn droom om hem ooit nog eens terug te zien." Eindigen doen we met de vraag van Hassan Al Hilou uit de vorige aflevering.…

1 #98 Radio Radzinski met Hassan Al Hilou: over Brussels Capital, de Ark van Noah en Smeagol 2:05:57
Send us a text Het heeft niet veel gescheeld of Anderlecht stond na negen Brusselse derby's tegen Union nog altijd zonder punten. Maar een goal van Thorgan Hazard in blessuretijd leverde paars-wit alsnog een puntje op. 1/24, Beker van België niet meegerekend. Het is geen statistiek om trots op te zijn. Dat weet ook geboren ondernemer en Anderlecht-fan Hassan Al Hilou. "Al hadden we zonder blunders die laatste match wel gewoon kunnen winnen," zegt hij in een nieuwe Radio Radzinski. Zondag 8 januari 2023, het bezoekersvak in het Lotto Park. De supporters van Union halen na een zesde (!) overwinning op rij tegen grote broer Anderlecht een spottend spandoek boven. In grote blauwe letters wordt het einde van een tennismatch afgekondigd. Jeu, set et match . Een beetje voorbarig, dat wel, maar ondertussen zitten we halfweg de tweede set en is paars-wit er nog altijd niet in geslaagd om een spelletje te winnen. Nochtans kreeg de recordkampioen vorige week twee uitgelezen kansen op eerherstel. Eerst op bezoek bij Union in de kwartfinales van de Beker van België en daarna in de vaderlandse competitie voor een vol Astridpark. Maar het ontbrak Anderlecht aan duidelijke tactische richtlijnen en strijdlust om er ook echt iets van te maken. Een haarscherpe blik zonder bril Ook Hassan Al Hilou had graag wat meer duelkracht gezien. Misschien kan de paars-witte staf hem eens raadplegen, want de 24-jarige ondernemer weet wat knokken is. Op 9-jarige leeftijd ruilt hij zijn geboorteland Nederland in voor een ruwer bestaan in Molenbeek. Hij is gepassioneerd door economie en politiek en wil zijn leven wijden aan de strijd voor meer jongeren en diversiteit binnen de bedrijfswereld. Dat plan begint met de oprichting van YouthTalks, een online discussieforum dat fake news de wereld wil uithelpen. Amper vijftien jaar is hij dan, wat van hem in 2014 de jongste ondernemer van het land maakt. Na YouthTalks volgt vzw Capital, een organisatie die de Brusselse jeugd financieel onafhankelijk wil maken. Een nobel doel, maar niet eenvoudig als je weet dat een vierde van de jongeren tussen 15 en 25 werkloos is. De ark van Noah Godfried schrijft meteen een vacature uit voor doelman bij Anderlecht. Want voor hem is Schmeichel een van de grootste pijnpunten bij paars-wit. "Bij elke uittrap van Smeagol zit je met de billen dicht te kijken naar een verloren bal. Ook het uitvoetballen verloopt bijzonder stroef. Ik ben er zeker van dat ook de verdediging soms met de daver op het lijf een bal terugspeelt." Rein, Pico en Hassan werpen vooral een bloemetje naar Noah Sadiki. Het Neerpede-product kiest afgelopen zomer voor de kleuren van Union en is daar vandaag een van de uitblinkers. "Da's natuurlijk bijzonder pijnlijk, maar ergens ook logisch. Hij wou zich bewijzen en heeft dat met brio gedaan. De zondvloed Sadiki deed heel Anderlecht kopje onder gaan. Noah hijste ondertussen eenvoudig de drie punten aan boord van zijn Ark met een panna of twee." Provinciale Patris en supportersprotest Verder in de aflevering vinden we met Mario Stroeykens toch een lichtpuntje terug. "Hij werkt hard, heeft een goed schot en brengt altijd dat tikkeltje meer. Het is een raadsel waarom hij plaats heeft moeten ruimen voor Hazard of Verschaeren," staaft Rein zijn betoog. "En ook Zeno speelt altijd zijn match. We moeten dus niet wanhopen, maar een kampioenenploeg is het voorlopig niet." "Zeker niet zo lang Louis Patris blijft sukkelen op de rechtsback. Hopelijk komt Sardella sneller terug dan verwacht, want op dit moment wordt zijn positie ingevuld door een voetballer die speelt op het niveau van tweede provinciale." Eindigen doen we met een debat over de macht van de fans na de vele supportersprotesten bij zowel Anderlecht als RWDM.…
Send us a text In de laatste Radio Radzinski van het jaar voeren we een uitgebreid gesprek met Kevin Vermeulen. Zeventien jaar lang bouwt hij samen met Jean Kindermans de jeugdopleiding van Anderlecht uit. Maar daar komt begin deze maand een einde aan. Vermeulen verlaat net als zijn professionele vader de club van zijn hart. "Het had niet per se zo hoeven lopen, maar de situatie was niet langer houdbaar," is hij daarover eerlijk. Made in Neerpede. Als er iets is wat iedere Anderlechtsupporter hoog in het vaandel draagt, dan is het wel de jeugdopleiding van de club. Samen met De Toekomst , het opleidingscentrum van Ajax, is die van paars-wit een van de meest gerenommeerde academies van Europa. En dat heeft de club voor een groot deel te danken aan Jean Kindermans en zijn rechterhand Kevin Vermeulen. Purple Talents en de heilige driehoek In de lente van 2006 wordt Vermeulen door Kindermans gevraagd om de U12 van Anderlecht onder zijn hoede te nemen. In zijn eerste jaar begeleidt hij de generatie 1995, een groep ruwe voetbaldiamanten waarvan Jason Denayer en Adnan Januzaj de bekendste namen zullen worden. "Je valt echt bijna van je stoel als je die ketjes op zo'n jonge leeftijd zo goed ziet voetballen." Maar een echt professionele omkadering voor al die beloftevolle jeugdspelers is er dan nog niet. En dus start Vermeulen samen met Kindermans het Purple Talents-project op. Dat komt er nadat een zekere Romelu Lukaku er letterlijk en figuurlijk met kop en schouders bovenuit steekt. "De filosofie achter Purple Talents is dat we uitgaan van een persoonlijke benadering met gastgezinnen. School, familie en voetbal worden daarbij goed op elkaar afgestemd. Op papier ziet dat eruit als een driehoek met de punt naar boven. En daar staat in grote letters school. Een diploma halen was voor ons enorm belangrijk. Zo hadden ze allemaal een alternatief wanneer het voetbal op niets zou uitdraaien." Die individuele aanpak zorgt wel voor een enorme logistieke uitdaging. "Ja, al die spelers moeten natuurlijk van en naar de trainingen worden gebracht. Ook op wedstrijddagen moest er vervoer worden voorzien. Dat gebeurde voor een groot deel door de gastgezinnen, maar soms zat ik zelf aan het stuur. Ik herinner mij een dag waarop Romelu bij mij op de achterbank zat, gepropt naast een wasmand die in zijn rug duwde (lacht) ." Data en het dashboard van Jean In 2011 richt Vermeulen ProSoccerData op. Het bedrijf vergaart data van spelers over heel de wereld en centraliseert die op een plek. De database moet het werk van de scoutingcel vergemakkelijken en komt er mede op aanraden van Kindermans. "Hij wilde een soort van dashboard ontwikkelen waarop de gegevens van alle spelers konden worden afgelezen. Tot dan werden scoutingsrapporten opgesteld in Excel, maar die aanpak vond Jean verouderd." En toch is het gebrek aan voldoende data en een moderne visie op jeugdvoetbal een van de redenen waarom Kindermans eind vorig jaar door het Anderlechtbestuur aan de deur wordt gezet. "Hoezo, de jeugdopleiding beschikt niet over data? Ik moet daar eens goed om lachen. Wij waren juist voorlopers op dat gebied. Complete onzin dus, net zoals het verhaal dat Jean voor het geld zou zijn vertrokken naar Antwerp. Zowel voor mij als voor Jean had het nooit zo hoeven lopen. Hij staat wel degelijk open voor vernieuwing, maar de situatie was niet langer houdbaar." "Ik en Jean zijn op Neerpede altijd vertrokken vanuit een open debatcultuur. Iedereen kon zijn visie op de zaak geven wanneer die dat wou. Wij zijn nooit voorstander geweest van een strikt afgebakende hiërarchische structuur. En die is er vandaag wel. Nieuwe bazen, nieuwe wetten zeker... Overal worden op verschillende posities vertrouwelingen van het bestuur neergezet. Wij horen daar nie…
Send us a text In deze Radio Radzinski verteren we samen met Jonas De Roeck zijn ontslag bij Westerlo, maar blikken we toch vooral terug op zijn doortocht bij Anderlecht. Daar wordt hij in de zomer van 2018 beloftentrainer en schuift hij niet veel later door naar de positie van T2. Eerst onder Karim Belhocine en Fred Rutten, daarna onder Vincent Kompany. “Een geweldige samenwerking, maar Vincent zag mij vooral als een liniecoach. Dat was voor mij niet genoeg en dus ben ik uit de gouden kooi gestapt.” Het verhaal van Jonas De Roeck bij Westerlo zit erop. Na bijna drie mooie jaren bij de Kemphanen en een promotie naar eerste klasse wordt uitgerekend de wedstrijd tegen Anderlecht hem begin december te veel. “Natuurlijk denk je op lange termijn en wil je verder bouwen aan iets mooi. Maar iemand zei me ooit: ‘Wie een contract tekent als trainer, tekent meteen ook zijn C4’. Een nuchtere kijk op de zaak, wat toch wel uitzonderlijk is voor iemand die zijn voetbaljeugd heeft beleefd bij Antwerp. Een polyglot op noppen In vergelijking met de gemiddelde Sinjoor beschouwt hij de rest van het land niet als parking. De Roeck is dan ook een echte wereldburger. Hij wordt geboren in Barcelona (!), groeit op in de Verenigde Staten en begint aan zijn puberteit in een buitenwijk van Londen. En dat allemaal omdat zijn vader als scheikundig ingenieur de wereld rondreist. Het levert hem een uitgebreide talenkennis op, want naast Engels, Frans en Nederlands spreekt hij ook vloeiend Duits. Dat pikt de centrale verdediger op tijdens zijn passage bij tweedeklasser Augsburg waarmee hij in 2011 opklimt naar de Bundesliga. Het is een bijzonder fijne periode voor de polyglot op noppen die dan al een titel met Antwerp in tweede klasse achter zijn naam heeft staan. In de klas met Kindermans en de bromance met Kompany De drie seizoenen in Duitsland zijn samen met de successen bij Antwerp de mooiste momenten uit zijn zeventien jaar lange carrière. Een ding is dan al duidelijk. Ooit wil De Roeck trainer worden. “Zonder hautain te willen klinken, maar ik had snel door dat ik het spelletje ook vanaf de zijlijn naar een hoger niveau zou kunnen tillen.” En dus schrijft hij zich in voor een trainerscursus. Daar zit hij in de klas met niemand minder dan Jean Kindermans, toenmalig hoofd van de jeugdopleiding bij RSCA. “Hij zei me dat mijn profiel goed zou passen bij een club als Anderlecht en hij me zeker zou bellen als er een plaatsje vrijkwam op Neerpede.” Belofte maakt schuld. Dat weet ook Kindermans en mag je in dit geval zelfs letterlijk nemen. In de zomer van 2018 vraagt de directeur van Neerpede hem om coach te worden van de paars-witte beloften. Zijn goede werk wordt na het ontslag van Hein Vanhaezebrouck beloond met een plek op de bank van de eerste ploeg. De Roeck wordt assistent-coach. “Dat was geweldig om te doen en al zeker wanneer Vincent Kompany werd aangekondigd als hoofdtrainer.” En toch scheiden de wegen van Kompany en De Roeck in 2021. “Ja, Vincent zag mij meer als een liniecoach voor de verdediging en ik wilde mij graag verder ontwikkelen als allround trainer. Dus ja, ik had in die gouden kooi kunnen blijven zitten, maar dat was voor mij eigenlijk geen optie. Vincent begreep dat ook en dat siert hem. We zijn vandaag nog altijd goeie vrienden.” Aan het einde van deze aflevering maken we de winnaar van de prijsvraag bekend en gooit Godfried nog een heet hangijzer in de groep. Kan Lucas Stassin ooit eerste spits van Anderlecht worden? “Hoh, ik denk het wel. Ik ken niemand met zo’n neus voor goals, maar hij moet wel meer in functie van de ploeg beginnen denken. Lucas kan een slechte match spelen en toch blij zijn met de twee goals die hij heeft gemaakt. Een Stroeykens is op dat vlak meer met de teamprestatie bezig,” legt De Roeck uit, waa…

1 #95 Radio Radzinski met Thierry Dailly: over slapende reus RWDM en een vettige Vanderbiest 1:55:45
Send us a text Anderlecht is er eindelijk in geslaagd om een Brusselse derby te winnen. Promovendus RWDM wordt vorige zondag zonder punten terug naar het Edmond Machtensstadion in Molenbeek gestuurd. Voor Thierry Dailly is het een speciale wedstrijd. In juni wordt hij na de titel in 1B aan de deur gezet als voorzitter door de Amerikaanse eigenaar John Textor. “Ik heb bijzonder diep gezeten, maar hier heb ik acht jaar lang naar toegewerkt. Ik wou er dus absoluut bij zijn,” zegt hij in een nieuwe Radio Radzinski. 30 april 2017 en 13 mei 2023. Het zijn twee data die voor altijd een meer dan speciale betekenis zullen hebben voor Thierry Dailly. Op die eerste dag wordt een razendspannende titelstrijd in de derde amateurklasse beslecht na een 4-0-overwinning van RWDM tegen Doornik. Titelconcurrent Rebecq heeft net als de Molenbekenaren evenveel punten, maar ziet een kampioenschapsfeest aan zijn neus voorbijgaan door een slechter doelpuntensaldo. Abonnementenverkoop zonder stadion Het is het begin van de wederopstanding van een echte volksclub die een lange, maar vooral turbulente geschiedenis kent. Van grote successen zoals de landstitel in 1975 en Europees voetbal, tot een heleboel financiële problemen en zelfs faillissementen. Maar een ding is zeker, toch als we Thierry Dailly mogen geloven. “Die quatre lettres magique, die komme altijd terug.” In een sappig taaltje en met de nodige heimwee blikt hij terug op het ontstaan van zijn grote voetbaldroom: RWDM terug naar 1A brengen, daar waar de club volgens Dailly thuishoort. Het project krijgt vorm in 2014 wanneer hij samen met enkele Brusselse zakenlui het stamnummer van Standaard Wetteren overneemt. Hij verbindt dat aan zijn ‘quatre lettres magique’ en begint als voorzitter van RWDM 2.0 (of was het nu al 3 of 4.0?) aan een odyssee van acht jaar doorheen de lagere regionen van het Belgisch voetbal. “In 2015 verkopen we aan de Sippelberg in Koekelberg de eerste abonnementen, maar we hadden nog geen stadion. En toch staat er onmiddellijk veel volk. De eerste dag gaan er bijna 500 abonnementen de deur uit. Dan voel je dat RWDM een slapende reus is die niet veel nodig heeft om te ontwaken.” Een voetbaldroom spat brutaal uit elkaar Wakker worden doet RWDM dus een eerste keer met de titel in 2017. “Als ge mij dat hier nog een keer laat horen, dan zet ge mij echt de tranen in mijn ogen. Samen met het kampioenschap vorig seizoen in 1B en de promotie naar eerste klasse zijn dat de twee schuunste momenten uit mijn voetballeven. Maar ja…” De aarzeling brengt ons in deze Radio Radzinski bij die andere levensbepalende dag. Op 13 mei 2023 katapulteert RWDM zich na een zege tegen de beloften van Anderlecht naar het hoogste voetbalniveau. Lang kan Dailly er wel niet van genieten, want eind mei wordt hij door de Amerikaanse eigenaar John Textor opzijgeschoven als voorzitter. “RWDM is als een kind voor mij. Ik heb in 2021 gezocht naar investeerders, omdat er nood was aan vers kapitaal om de stap naar eerste klasse te kunnen zetten. Op het moment dat Textor eigenaar wordt van de club heb ik nooit gedacht dat ik vandaag niet meer als voorzitter in de tribune zou zitten." Vettige praat van Vanderbiest We zetten onze trip down memory lane verder met een paar vettige uitspraken van oud-trainer van RWDM Frederik Vanderbiest. Die heeft Godfried meerdere keren de slappe lach bezorgd tijdens interviews na een verloren wedstrijd. Ook Dailly weet dat ‘Fredje’ al eens uit de bocht gaat. “Ja, het is een speciale gast. Ik was zelf meer een smeerlap op het veld dan ernaast.” Eindigen doen we met de winnaar van het hagelwitte Paul Van Himst-truitje, een nieuwe prijsvraag en de tatoeages van Dailly. Muzikaal afsluiten wordt deze aflevering ne…
Send us a text De spectaculaire lichtshow voor de 80ste verjaardag van Paul Van Himst is maar één van de ideeën die zijn ontsproten aan het brein van Tim Borguet. Hij is amper 34, maar mag zich nu al de chief marketing officer (CMO) van Anderlecht noemen. Samen met hem duiken we in een nieuwe Radio Radzinski achter de schermen van het marketingapparaat van de club. Anderlecht draait weer, of moeten we zeggen ‘Dreyt’ weer. Want de Deense winger Anders Dreyer is de exponent van een ploeg die zichzelf heeft teruggevonden en erin slaagt om wedstrijden met aantrekkelijk voetbal naar zich toe te trekken. Dat ziet ook Tim Borguet die zich op 34-jarige leeftijd al chief marketing officer (CMO) van Anderlecht mag noemen. Een droomjob en het logische gevolg van een studie Marketing aan de Erasmushogeschool en een passie voor paars-wit. De rode strijd met Edmond Machtens Het is zijn opa Rufin Grijp die hem op jonge leeftijd mee naar het Astridpark neemt. Daar juicht hij op de tribune voor Pär Zetterberg, maar later ook voor Hannu Tihinen, Serhat Akin, Cheick Tioté en natuurlijk Vincent Kompany. Tussen de goals door voedt zijn grootvader hem met politieke principes. Grijp moet op dat moment nog minister worden in de Brusselse regering, maar is dan wel al een bekende dissident binnen de socialistische partij. Hij maakt namelijk deel uit van een groep ‘Rode Leeuwen’ die zich afzet tegen Franstalige Brusselse politici en dan vooral burgemeesters zoals Edmond Machtens die pleiten voor een verdere verfransing van de stad. Verlicht eerbetoon aan Paul Van Himst Borguet is vandaag verantwoordelijk voor vier domeinen, waaronder merchandise, het bewaken en behouden van de paars-witte identiteit en de uitbouw van de stadion- en wedstrijdbeleving. Vooral in die laatste categorie zijn er de laatste maanden enorme stappen gezet. De spiksplinternieuwe lichtinstallatie in het Lotto Park is daar een goed voorbeeld van. Het nieuwe paradepaardje van de club wordt een eerste keer gebruikt voor de thuismatch tegen KV Mechelen die volledig in het teken staat van de 80ste verjaardag van Anderlecht-legende Paul Van Himst. “Zowel wij als de leveranciers hebben extra inspanningen geleverd om alles tijdig klaar te krijgen. En dan is het natuurlijk fantastisch dat de puzzel mooi in elkaar valt. We zijn de eerste club in België die met zo’n lichtshow de wedstrijdbeleving voor de fans naar een hoger niveau tilt.” Rein was aanwezig in het stadion en oprecht onder de indruk van het gebeuren. “Ik heb op zich een hekel aan het woord, maar toen had ik wel kippenvel. Het was een moment waarop ik dacht: ‘Ja, hier voel ik mij honderd procent mee verbonden’. De paars-witte identiteit en het belang van verbrusseling Verder in de aflevering gaan we dieper in op de identiteit van de club. Er is al zoveel over gezegd en geschreven, maar hoe kijkt Borguet naar het DNA van de club. Mag er geraakt worden aan heilige huisjes zoals het eeuwenoude logo? “Kijk, ik hou zelf ook van de voetbalromantiek die eigen is aan de Anderlecht-supporter. Maar je gaat de fanbase niet versterken of een grotere impact hebben op Brussel door hetzelfde te blijven doen als tien of twintig jaar geleden. Niets is onaantastbaar, ook het logo niet. Dat ligt gevoelig en begrijp ik maar al te goed. Het is gewoon zaak om een goede balans te vinden tussen moderniseren en respect hebben voor de nostalgie die rond de club hangt.” Eindigen doen we deze Radio Radzinski met een nieuwe prijsvraag waarmee je een van de laatste hagelwitte Paul Van Himst-shirts kan winnen. Muzikaal wordt het gesprek neergelegd met ‘You Are My High’ van Demon, ofwel de openingsdans op het liefdesfeest van Borguet en zijn vrouw.…
Send us a text Anderlecht heeft zondag in Luik getoond dat het kan voetballen. Tegen Standard speelt het een uitstekende eerste helft waarin het zonder een scheidsrechterlijke dwaling altijd met een 0-3-voorsprong moet gaan rusten. Maar zelfs een voorgift van twee goals mag je nooit meer weggeven. En toch is het gebeurd. Samen met ex-doelman van paars-wit Frank Boeckx analyseren we de Luikse remontada in een nieuwe Radio Radzinski. Frank Boeckx is tot op vandaag de laatste keeper die met Anderlecht een landstitel heeft veroverd. In het seizoen 2016-2017 wordt hij in november door de Zwitser René Weiler in de basis gedropt na verschillende blunders van Davy Roef. Weinig supporters die dan een hoge pet op hebben van de man die een paar jaar eerder nog op een zijspoor zat bij Antwerp in tweede klasse en wilde stoppen met profvoetbal. “Antwerp is in niets te vergelijken met de club die het vandaag is. Er waren financiële problemen en de omkadering was bijzonder slecht. ’s Ochtends zaten de katten mee aan het ontbijt. Ik was er volledig klaar mee, wanneer Herman Van Holsbeeck mij plots opbelde met de vraag of ik naar Anderlecht wou komen als tweede keeper achter de ongenaakbare Silvio Proto en coach voor aanstormende talenten als Davy Roef en de piepjonge Mile Svilar.” Het mysterie René Weiler In het eerste jaar onder Besnik Hasi speelt Boeckx geen minuut, maar het seizoen erop onder Weiler is het dus wel prijs. De Leuvenaar, die in Lochristi woont, blijkt een betrouwbaar sluitstuk te zijn en beleeft het absolute gloriemoment uit zijn carrière wanneer hij op 18 mei 2017 kampioen wordt met Anderlecht. “Ja, dat was voor mij natuurlijk het hoogst haalbare. Maar ik ben ook blij dat ik echt belangrijk ben geweest.” “Tijdens de play-offs hebben we een moeilijke uitwedstrijd op verplaatsing bij Oostende. We krijgen onterecht een penalty tegen. Ik stop die, maar voor Weiler is de kous daarmee niet af. Tijdens de rust blijft hij enorm boos op de scheidsrechter, maar gelukkig kan ik hem kalmeren: 'T’inquiète, nous serons champion à la fin’. Meteen na de rust scoort Hanni met een mooie solo de 0-1 die goed is voor winst. Na de match komt de coach naar mij en zegt hij: ‘Oui, t’avais raison'.” Eindelijk eens een anekdote over die mysterieuze René Weiler, denkt Godfried. Want de Zwitser stond erom bekend een koele minnaar te zijn van de pers. “Tjah, het is nochtans een goeie gast. Maar hij was inderdaad geen liefhebber van de media. Weiler hecht veel belang aan groepsdynamiek. Hij is er als de dood voor dat iemand zich beter zou voelen dan het team. En de pers ziet hij daarin als een negatieve katalysator.” Een keeperstrainer in een angstcultuur Na het kampioenjaar vindt Boeckx door aanhoudende rugproblemen nooit meer zijn beste niveau terug. Hij doet zijn contract uit en wordt in 2020 keeperstrainer op het jeugdcomplex in Neerpede. Daarna volgt de A-ploeg. Maar in maart dit jaar beslist Boeckx om het wat rustiger aan te doen. “Het waren iets te lange dagen en ik wilde mijn gezin niet langer verwaarlozen.” Niemand aan tafel die dat niet begrijpt, maar Pico wil toch graag weten hoe de ex-goalie de laatste acht jaar bij de club heeft ervaren. “Ja, je kan zeggen dat er met de nieuwe bazen een soort van angstcultuur was. Mensen die er al jaren werkten vreesden plots voor hun job. Maar ik heb de indruk dat het nu wel beter gaat," klinkt Boeckx overtuigd. Verder in de aflevering gaan we dieper in op het paars-witte fiasco van zondag in Luik, wegen we de doelmannen Dupé en Schmeichel tegen elkaar af en halen we ook de lange baard van Boeckx tijdens zijn periode bij AA Gent nog eens van onder het stof. Eindigen doen we met het stamcafé van Boeckx waar de uitbater een pint naar hem heeft vernoemd. Muzikaal wordt deze Radio Rad…
Send us a text De 80ste verjaardag van Paul Van Himst werd zaterdag op gepaste wijze gevierd in een uitverkocht Lotto Park. Dat heeft ook Anderlecht-fan van het eerste uur Heidi De Pauw met eigen ogen gezien. Samen met de ceo van Child Focus analyseren we de paars-witte voetbalactualiteit in een nieuwe Radio Radzinski en stellen we vast dat er nog heel wat macho's in de (voetbal-)wereld zijn. "Een ceo van de Pro League heeft mij ooit eens gezegd dat ik niets van voetbal kan weten omdat ik een vrouw ben." “Anderlecht is bijzonder slecht in afscheid nemen van haar iconen,” zei voormalig perschef van de club David Steegen eens in een aflevering van Radio Radzinski. Maar ze op gepaste wijze vieren, dat kan paars-wit wel. Het bewijs daarvan kregen we vorige zaterdag met de viering van de 80ste verjaardag van legende Paul Van Himst. In een uitverkocht Lotto Park werd de grijze boezemvriend van Eddy Merckx in de bloemetjes gezet met een spectaculaire lichtshow en beelden uit de oude doos. Van Witte Mars tot ‘Godvergeten’ Ook Heidi De Pauw koestert mooie herinneringen aan Polle Gazon . “Zoals zoveel supporters ben ik opgegroeid met paars-wit door mijn vader. Dat was in de tijd van Ludo Coeck en Paul Van Himst. Die heb ik nog zien spelen tot ik elf of twaalf jaar was. Zij hebben mij verliefd doen worden op Anderlecht. Vandaag ga ik niet zoveel meer naar wedstrijden, maar deze zaterdag wou ik er toch absoluut bij zijn. Het was een mooi moment. Niet alleen omdat het Van Himst deugd deed, maar ook omdat heel het stadion met elkaar verbonden was door het spektakel.” Vanuit alle hoeken van het Astridpark werd minutenlang Van Himst gescandeerd. Vergeten is hij dus nog lang niet. Laat staan godvergeten. En dat brengt ons meteen bij de vreselijke levensverhalen van misbruik binnen de kerk in de docu-reeks Godvergeten. Als ceo van Child Focus speurt De Pauw niet alleen naar vermiste kinderen, ook de strijd tegen seksueel misbruik bij minderjarigen is een van de prioriteiten van de organisatie. “Het is natuurlijk degoutant om te horen hoe zoveel mensen jarenlang mismeesterd zijn geweest. Maar ergens ben ik ook wel verbaasd over de verontwaardiging, in die zin dat dergelijke praktijken bij ons al heel lang gekend zijn. Maar goed, da’s typisch België. Iets moet altijd eerst grondig foutlopen en publieke aandacht krijgen vooraleer er actie wordt ondernomen. Laat ons hopen dat dit nu ook echt gebeurt.” ‘Heidi for president’, bromance met Fredberg en fossiel François Verder in de aflevering leggen we Mats Rits in de schaal met Thomas Delaney, staan we stil bij het werelddoelpunt van Francis Amuzu en willen we weten waarom er zo weinig vrouwen in het voetbal stappen. Heidi ziet het alvast wel zitten. “Als ze mij ooit zouden vragen om toe te treden tot het bestuur van Anderlecht, dan zou ik geen seconde twijfelen. Anderlecht is op dit zo mannelijk en verouderd dat het pijn doet aan de ogen. Het verbaast mij soms om te zien wie daar allemaal rond de tafel zit. En iemand met een migratieachtergrond vind je er al helemaal niet terug.” De Pauw is goed op dreef en gaat zonder aarzelen verder met het meest beschamende verhaal van deze aflevering. Al kan de poging van Rein om vriendjes te worden met Jesper Fredberg ook wel tellen. Maar het conservatieve brein van oud-voorzitter van de Pro League (2015-2022) en levend fossiel Pierre François tart alle verbeelding. “Ik ben ooit eens met de man aan de praat geraakt op een evenement. Dat gesprek verliep in eerste instantie nog redelijk goed, maar van zodra het over voetbal ging is het misgelopen. Dan heeft hij mij letterlijk gezegd dat ik niets van voetbal kan weten omdat ik een vrouw ben. Maar goed, rot fruit valt uiteindelijk altijd van de boom.” De nare ontmoeting wordt doorgespoeld met een…
Send us a text Amper negen maanden. Zo lang heeft Karel Van Eetvelt het uitgezongen als CEO van Anderlecht. In volle coronacrisis probeert hij in 2020 de financiële put van paars-wit te dempen en samen met Vincent Kompany de club weer sportief op de rails te krijgen. In een nieuwe Radio Radzinski legt hij uit waarom hij daar niet meer tijd voor heeft gekregen. “Als niet iedereen op dezelfde lijn zit, dan houdt het op.” Op 1 april 2020 wordt Karel Van Eetvelt na enkele telefoontjes met eigenaar Marc Coucke CEO van Anderlecht. Neerpede is op dat moment een financieel stort. De schuldenput bedraagt miljoenen euro’s en wordt alsmaar dieper. En dan moeten de zwaarste coronamaanden er nog aankomen. “Je weet natuurlijk op voorhand dat de situatie niet rooskleurig is. Dus neen, echt verrast was ik niet toen ik aan de job begon, maar plezant is anders. Er zijn mensen op Anderlecht die ik nooit in het echt heb ontmoet omdat we voortdurend van thuis moesten werken. Dat heeft mijn opdracht een pak moeilijker gemaakt." "Ik ben door Marc naar Anderlecht gehaald omdat ik een vlotte communicator ben en mensen kan doen samenwerken. Maar dat kan pas als je eerst goed naar iedereen luistert. Een persoonlijke aanpak is daarbij essentieel en die was er minder door de vele online gesprekken.” Het verloop aan menselijk kapitaal Samenwerken. Het is niet meteen iets waar de bestuurskamer van Anderlecht de laatste jaren in uitblonk. Het organigram van toen is vandaag volledig weggevaagd. Enkel Marc Coucke en Wouter Vandenhaute (toen extern adviseur, nu niet-uitvoerend voorzitter, red. ) zitten nog op hun stoel. Van Jean Kindermans, Peter Verbeke, Michael Verschueren, Frank Vercauteren en natuurlijk Vincent Kompany is er geen spoor meer. Rein vraagt zich dan ook af of er niet bijzonder kwistig is omgesprongen met menselijk kapitaal. “Ja, dat is zeker zo. Zelf had ik een goede verstandhouding met Jean Kindermans (ex-hoofd jeugdopleiding, red. ) en stond ik volledig achter het verhaal met Vincent Kompany. Het was ongelooflijk om te zien hoe bezeten hij was van het spelletje en de club. Hij wilde ook dat anderen mensen hem begrepen. Op verschillende avonden heeft hij geprobeerd om mijn voetbaltactische kennis bij te spijkeren. Vaak stond ik er dan met open mond naar te kijken. Ik heb zelf nog in derde klasse gevoetbald, maar da’s toch niet te vergelijken (lacht) .” Meerdere hanen op een erf Het is voor zowel Godfried, Pico als Rein dan ook moeilijk te begrijpen waarom er een einde is gekomen aan die symbiose. Heeft de CEO dan zichzelf ontslagen? “Ja, het is wel mijn beslissing geweest om op te stappen. Er waren fundamentele meningsverschillen met Wouter Vandenhaute over hoe het verder moest met de club. Het is het verhaal van meerdere hanen op een erf. Dat werkt gewoon niet.” En zo spat eind 2020 al na negen maanden een kinderdroom uit elkaar. Maar spijt heeft Van Eetvelt niet. “Ik ben blij dat ik iets voor mijn club heb kunnen betekenen, ook al heeft het minder lang geduurd dan ik had gehoopt. Zou ik het opnieuw doen? Misschien dat ik toch eerst de voor- en nadelen tegen elkaar zou afwegen in plaats van opnieuw zonder nadenken ‘ja’ te zeggen. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer. Ik blijf in ieder geval supporter van Anderlecht, de club waar ik in 1973 verliefd op ben geworden door Robbie Rensenbrink. Dat zal nooit veranderen.” Nutriscores en Michel-overleg Aan het einde van de aflevering komen we nog terug op de eerste ontmoeting van Van Eetvelt met Michel Verschueren, stellen we een prijsvraag voor een gehandtekende voetbalstrip en gaan we dieper in op de nutriscores van Godfried. Muzikaal afsluiten doen we met ‘Nine Million Bicycles’ van Katie Melua. Of was het nu ‘One Mill…
Send us a text De interlandbreak komt zeker niet ongelegen voor Anderlecht. Met 13 op 18 na zes speeldagen zijn de cijfers zeker niet slecht. Maar tegen Racing Genk hervalt paars-wit weer in oude gewoontes. “Hoe is het mogelijk dat je 75 minuten lang tegen tien speelt en zo weinig kansen creëert?,” vraagt Rein zich deze week af in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski. Bedroevend. Echt anders kan je de prestatie van Anderlecht in de Cegeka-arena van Racing Genk niet noemen. Al na een kwartier spelen komt de vice-kampioen met tien man te staan na een rode kaart voor Bonsu Baah. En toch slaagt paars-wit er niet in om dat numerieke voordeel uit te buiten. De Limburgers zijn lange tijd gewoon de betere ploeg. “Ik was bij de rust zelfs vergeten dat we in een man-meer-situatie zaten,” zet Pico meteen de toon in deze 90ste aflevering van Radio Radzinski. Ook Rein ergert zich dood aan het spel van Anderlecht. “Er is een totaal gebrek aan creativiteit. Flips wil ik gerust nog wat krediet geven, maar Anders Dreyer is simpelweg niet goed genoeg. Die tien transfers van Fredberg waren en zijn misschien nog altijd veelbelovend. Hij heeft de kern gespekt met een karrenvracht aan controlerende middenvelders, maar daar ligt het probleem niet. Het is op de flanken dat er nog versterking nodig is. Waar blijven die wingers? Anderlecht heeft nood aan iemand die tegen de zijlijn durft spelen en na 90 minuten kalk op zijn hielen heeft plakken.” De flits van Amuzu en de drie fouten van Diawara En toch is het de enige echte winger in de selechtie die na 71 minuten de wedstrijd openbreekt. Met een weergaloos afstandsschot lijkt Francis Amuzu paars-wit aan drie punten te helpen. Maar da’s buiten de late wissels van Brian Riemer gerekend. “Kijk, ik heb Diawara in de vorige aflevering de wereldkampioen verstoppertje spelen genoemd. Hij had het beter zondag nog eens gedaan. Want met drie fouten op rij ligt hij aan de basis van de late gelijkmaker. Nu goed, de goal zat er zo ook wel aan te komen,” legt Rein uit. Hij beschouwt de ingrepen van Riemer ook als de puurste vorm van kernmanagement. “Het is duidelijk dat Diawara op termijn geen plaats meer heeft in deze ploeg. Maar als hij voor het einde van de transferperiode niet weggeraakt, dan moet je er wel mee verder tot in januari. Je moet hem dus ergens het gevoel geven dat hij er nog bijhoort.” Het vuur van Vertonghen en zieke vogel Hans Verder in de aflevering vragen we ons af hoeveel krediet coach Brian Riemer zal krijgen van zijn landgenoot Fredberg en gaan we dieper in op het gedrag van Jan Vertonghen. Het is hij die Bonsu Baah een rode kaart aansmeert en na affluiten neus aan neus staat met technisch directeur van Racing Genk Dimitri de Condé. “Tjah, er zat duidelijk meer vuur dan gewoonlijk in Vertonghen. Misschien dat hij op voorhand aanvoelde dat het nodig was om de rest van de ploeg op scherp te zetten. Die fase met Baah kan je zeker zien als een vorm van matennaaien. Maar goed, dat gebeurt iedere week op een voetbalveld. Tegenover de Condé heeft hij zich al verontschuldigd op ‘X’ (voormalig Twitter, red. ), dus ik denk dat we net zoals hijzelf daarmee dat incident kunnen afsluiten,” analyseert Godfried. Afsluiten doen we met Hans Vanaken die dit weekend scoort tegen AA Gent en vervolgens de spionkop gaat uitdagen. Daarbij komt er een soort vogelgeluid uit zijn mond dat zowel Rein, Pico als Godfried nog niet dikwijls hebben gehoord. Muzikaal zou de vogeltjesdans dan ook niet misstaan om deze aflevering neer te leggen. En toch kiest Rein voor ‘Point and Kill’ van Little Sims en Obongjayar, of moeten we Adebayor zeggen?…
Send us a text Na vijf speeldagen staat RSC Anderlecht helemaal bovenaan het klassement. Een paar ploegen hebben wel nog een wedstrijd te goed, maar toch is het een moment om te koesteren. Dat doen we dan ook in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski met voetbaljournalist van Het Nieuwsblad Yanko Beeckman. Voor hem is Anderlecht nog altijd een topclub. “Al zou ik paars-wit nu nog niet bombarderen tot titelkandidaat.” Voetbaljournalist Yanko Beeckman jaagt vandaag een stroomstoot door de sportredactie van Het Nieuwsblad . Op zijn 27ste is hij nog niet eens half zo oud als ‘eminence grise’ en grote baas Ludo Vandewalle. En toch is hij aangeduid als presentator van ‘Sjotcast’. Iedere week analyseert hij in die podcast, hoe kan het ook anders, samen met Frank Raes en Franky Van der Elst zowel de Belgische als de internationale competities. De ‘Gouden Pico’ en een ontstoken slijmbeurs Sinds deze week is hij ook elke maandagochtend te horen op radiozender Nostalgie. Als sidekick geeft hij daar commentaar bij het afgelopen voetbalweekend, maar reikt hij ook de ‘Gouden Yanko’ uit. Die trofee is bedoeld voor iemand die zich heeft laten opmerken met een uitzonderlijke sportprestatie. Het inspireert Pico meteen om de ‘Gouden Pico’ in het leven te roepen. Slijmbal Rein ziet in radio Nostalgie dan weer de ideale balsem voor zijn oude ziel en verklapt dat hij een grote Yanko-fan is. Reden genoeg voor Godfried om het dan zelf maar even te hebben over zijn ontstoken slijmbeurs. Die had Yanko in een ander leven misschien wel zelf kunnen verzorgen. Want na een uiteengespatte droom om zelf profvoetballer te worden, was geneeskunde studeren voor hem het logische alternatief. Op de koffie bij Lozano Het wordt uiteindelijk Toegepaste Taalkunde Spaans-Frans. Die studie en zijn Spaanse achtergrond komen Yanko goed van pas wanneer hij een poging doet om een interview vast te leggen met Juan Lozano. ‘El Rey’ was een van de meest begaafde voetballers van zijn tijd. Hij draagt tussen 1983 en 1985 het truitje van Real Madrid en speelt in totaal vijf seizoen voor Anderlecht. Op 12 april 1987 maakt Ivan Desloover met een horrotackle zo goed als een einde aan de carrière van de Spanjaard. ‘Met Léoni komt de beste transfer uit 1B’ Genoeg nostalgie dan, zelfs voor Yanko. Want na lang wachten heeft sportief directeur Jesper Fredberg maar liefst tien transfers uit zijn mouw geschud. En daar zijn met Dolberg en Delaney twee landgenoten van de Deen bij. Die weten net zoals de Fransman en look-a-like van Peter Verbeke Alexis Flips te overtuigen. Al is de beste transfer voor iedereen aan tafel er eentje waarvoor niets betaald is. “Met Théo Leoni heeft het park een nieuwe chouchou. Die gaat er volgens mij nooit meer uit,” is Rein stellig. Beeckman ziet in hem dan weer een nieuwe Olivier Deschacht. “Daarmee wil ik zeggen dat hij wel eens heel zijn leven bij Anderlecht zou kunnen blijven. Omdat de clubliefde bij hem simpelweg nog groter is dan bij de rest van de kern. Dat merk je ook in zijn interviews na de wedstrijd.” Minder lovende woorden zijn er van Rein voor Luis Vázquez. “Die kan volgens mij gewoon niet voetballen. Een vriend van mij denkt dat hij zelfs geen enkele goal zal maken voor Anderlecht. Da’s overdreven en daarom ben ik met die kerel ook een weddenschap aangegaan. Als hij toch scoort geeft hij een rondje in een café naast het stadion, anders moet ik aan het einde van het seizoen verkleed naar de wedstrijd.” Beeckman wil hem niet meteen afbranden, maar stelt zich wel vragen bij de transferprijs. “Vijf miljoen euro voor een tweede spits is toch wel bijzonder veel. Daarmee kan je volgens mij beter iemand anders halen voor posities waar nog bloedarmoede is.”…
Send us a text Voor de laatste Radio Radzinski van het seizoen heeft komiek Erhan Demirci zijn goede vriend Hendrik Van Crombrugge meegenomen. Twee uur lang maken ze samen met Godfried, Rein en Pico nog eens de balans op van het paars-witte voetbalseizoen. “Alles na Kompany ging sowieso een downgrade zijn en da’s ook gebleken. Maar eerlijk is eerlijk: Felice had hele grote schoenen om te vullen en onze kern was niet volwassen genoeg om daarmee om te gaan.” ‘Keepers zijn geen voetballers’. Het is een eeuwenoud cliché, maar niet eentje dat van toepassing is op Hendrik Van Crombrugge. Want de doelman van Anderlecht heeft goede voeten en die had hij al van voor zijn komst naar het Lotto Park. “Veel mensen denken dat ik heb leren uitvoetballen onder Kompany, maar het is juist andersom. Vince heeft mij weggeplukt bij Eupen omdat ik van achteruit kan opbouwen.” Tandem met twee prinsen rijdt zich stuk In de zomer van 2019 is Vince The Prince nog speler-trainer in Anderlecht. “In dat concept heb ik eigenlijk nog nooit geloofd. Op zo’n niveau kan dat gewoon niet werken. Je kan niet 100 procent met je lichaam bezig zijn en dan nog eens de buitenwereld toespreken en tactische plannen bedenken.” Het verhaal duurt dan ook niet bijzonder lang, want in oktober komt Frank Vercauteren de rangen versterken. Maar tussen de twee prinsen van het Astridpark botert het niet. “Ach ja, Kompany was op dat moment nog een coach met een bijzonder romantische visie over voetbal. Frank was realistischer ingesteld en dat botste natuurlijk. Een echte vete zoals dat toen is neergeschreven was er wel niet.” Godfried wil weten of er eigenlijk iemand is die kan doordringen tot Kompany en hem van gedachten kan doen veranderen. “Moeilijk, ik denk dat enkel Jelle ten Rouwelaar (keeperstrainer, red. ) en Craig Bellamy (assistent, red. ) echt op hem konden inpraten. Da’s ergens ook zijn sterkte. Hij wil enkel afgerekend worden op wat hij zelf heeft mogen beslissen. Een clash met het bestuur was op termijn dan ook onvermijdelijk.” Van aanvoerder tot bankzitter Ondanks een derde plaats in de competitie en een bekerfinale scheiden de wegen van Kompany en Anderlecht aan het einde van vorig seizoen. Voor Van Crombrugge gaat het vanaf dan bergafwaarts. “De sfeer in de groep in september was echt dramatisch. Heel wat jongens wilden weg, maar konden geen transfer versieren. Ik heb mijn makelaar toen ook de opdracht gegeven om de markt wat af te schuimen, maar er is niets uit de bus gekomen.” Felice Mazzù als vervanger van Kompany blijkt bovendien een totale miscast te zijn van voorzitter Wouter Vandenhaute. “Alles na Kompany ging sowieso een downgrade zijn en da’s ook gebleken. Onze harde schijf was echt gewist na zijn vertrek. Maar eerlijk is eerlijk: Felice had hele grote schoenen om te vullen en onze kern was niet volwassen genoeg. Hij heeft een lossere stijl en daar was onze groep niet op ingesteld.” De Italo-Belg zingt het dan ook niet lang uit bij de recordkampioen. De Deen Brian Riemer is zijn opvolger. “Hij gaf me in het begin nog vertrouwen, maar ik voelde dat er aan de poten van mijn stoel werd gezaagd. Bart Verbruggen heeft ook ongelooflijk veel talent, dus ik wist dat het niet lang meer ging duren vooraleer ik mijn plaats zou moeten afstaan.” De manier waarop dat gebeurd is, heeft wel veel pijn gedaan. “Ik heb altijd met veel overtuiging woordvoerder gespeeld voor een club die volledig de weg kwijt is. Als je dan zo wordt behandeld slaat dat een diepe wonde. Maar goed, dat wordt langzaam een litteken waar je mee moet en kan leven,” sluit Van Crombrugge deze Radio Radzinski af. Muzikaal doet hij dat met ‘1 Op Een Miljoen’ van Metejoor.…
Send us a text Het is eind april en het seizoen van Anderlecht zit erop. De balans oogt bijzonder mager. Het is al sinds 1937 geleden dat paars-wit de voetbaljaargang nog eens is geëindigd op een elfde plaats. In een nieuwe Radio Radzinski zoeken Rein, Pico en Godfried uit hoe het zover is kunnen komen. Gelaten, maar zonder echt over te lopen van frustratie. Dat is het gevoel waarmee Pico, Rein en Godfried zondag het Lotto Park zijn buitengewandeld na de thuisnederlaag tegen KV Mechelen. Er stond nochtans heel wat op het spel. Want met een zege was er nog een waterkans voor Anderlecht op het laatste ticket voor Play-off II en dus Europees voetbal volgend seizoen. Maar een sterke Rob Schoofs besliste daar anders over. Ook al omdat de heropleving van de thuisploeg na de rust van korte duur was. Ach ja, zelfs een overwinning had niet volstaan. Cercle veroordeelde Zulte-Waregem tot degradatie en mag zich verdiend opmaken voor een krachtmeting met AA Gent, Standard en Westerlo. Kroniek van een aangekondigd falen Anderlecht eindigt het seizoen zo op een elfde plaats, de slechtste eindklassering sinds 1937. Dat hoeft volgens het panel niet te verbazen. Het is de kroniek van een aangekondigd falen dat begint bij het ontslag van Vincent Kompany. Na een derde plaats en een bekerfinale vorig seizoen wordt 'Vince The Prince' de laan uitgestuurd. Zijn vervanger luistert naar de naam Felice Mazzù. Die houdt het uit tot net voor de start van het WK. Voorzitter Wouter Vandenhaute houdt dan een persconferentie om de gemoederen te bedaren, maar dat lukt niet. De mediamagnaat predikt de grote cultuuromslag en spreekt de volgende profetische woorden uit: 'Het kan altijd nog slechter. Zo is het in het leven en zo is het in de sport'. En zo geschiedde. Want na een korte passage van Robin Veldman als T1, slagen ook de nieuwe coach Brian Riemer en sportief directeur Jesper Fredberg er (voorlopig) niet in om het tij te keren. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat zij wel nu pas tijd krijgen om echt te bouwen aan een competitieve kern. Vandenhaute heeft al heel wat tijd gehad. Daarin heeft hij niet alleen Kompany aan de deur gezet. Hij bedankte ook zijn rechterhand Peter Verbeke voor bewezen diensten en liet het hoofd van de jeugdopleiding Jean Kindermans weten dat hij niet meer welkom is op Neerpede. Il faut le faire. En dan hebben we het nog niet gehad over het vernietigende HUMO-artikel van Jan Hauspie. Daarin wordt de ondertussen niet-uitvoerende voorzitter weggezet als een tiran en komen we te weten dat hij en zijn vrouw Catherine Van Eylen allebei factureren aan nv Huppeldepup die ze zelf hebben opgericht. Anderlecht never dies En toch blijven we positief. Want verder in de aflevering proberen we al te denken aan volgend seizoen. Wie moet er komen? En wie zoekt beter andere oorden op? Pico en Rein wikken en wegen hun antwoorden. Helemaal aan het einde doen we nog een verhaal uit de doeken over 'The Masked Finger'. Muzikaal afsluiten doen we met 'On Melancholy Hill' van Gorillaz.…
Send us a text Europees succes boeken. Aad de Mos weet hoe dat moet. In 1988 wint hij als trainer van KV Mechelen Europacup II en in 1990 staat hij als coach van Anderlecht nog eens in de finale van datzelfde toernooi. 33 jaar later kan paars-wit daar een vervolg aan breien als het doorstoot naar de eindstrijd van de Conference League. “Maar ik zie het niet gebeuren. Ze kunnen donderdag zomaar drie goals om de oren krijgen van AZ,” zegt hij in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski. Hij mag vandaag dan al 76 jaar oud zijn, het voetbal laat Aad de Mos nog altijd niet los. “Heb je die actie van Mika Godts op training bij Ajax gezien? Da’s wel de moeite.” Van de jeugdreeksen van de topclubs in Nederland tot de leukste affiches op de internationale voetbalkalender. De besnorde Hagenees volgt het allemaal, al woont hij vandaag wel in Eindhoven. Voetbaldier Constant en golfstok Roger Tussen 1989 en 1992 staat de Mos als coach aan de zijlijn bij Anderlecht. Hij heeft er bijzonder goede herinneringen aan en al zeker aan de man van wie het stadion de naam draagt. “Constant was een echt voetbaldier. Ik heb hem dan ook heel hoog zitten. Het gebeurde wel vaker dat ik tot laat ’s avonds met hem zat te ouwehoeren over voetbal. Hij kende er ook echt iets van, wat ook logisch is aangezien hij zelf nog bondscoach is geweest. “Voor elke wedstrijd ging ik langs in zijn bureau en dan vroeg hij mij ‘de feuille’ van de match (het wedstrijdblad, red. ). Dan bekeek hij aandachtig alle namen die erop stonden. Meestal kon hij zich vinden in de opstelling, maar soms had hij zijn bedenkingen. Zo heb ik ooit eens Danny Boffin tegen zijn voet laten spelen en daar was hij niet voor te vinden. Maar na de match is hij mij wel komen feliciteren met de overwinning. Daar heb ik bijzonder veel respect voor.” Zoon Roger Vanden Stock neemt in 1996 de fakkel over. Maar daar kijkt de Mos helemaal niet naar op. “Die twee zijn dag en nacht verschil. In tegenstelling tot zijn vader kende Roger werkelijk niets van voetbal. We noemden hem de golfstok, omdat hij daar meer mee bezig was dan met voetbal.” Slachtpartij in Göteborg en titelgeluk in een drakenjas In 1990 bereikt de Mos de finale van de Europacup II. Tegenstander is Sampdoria met speerpunten Roberto Mancini en Gianluca Vialli. “Hoh, jongens. Dat was echt een slachtpartij. Ik denk dat al die Italianen toen gedrogeerd waren. Zoveel doodschoppen heb ik nog nooit gezien.” Er wordt uiteindelijk met 2-0 verloren en de Mos krijgt achteraf kritiek voor de late invalbeurten van Luc Nilis en Luis Oliveira. En daar heeft hij nog altijd geen spijt van. “Jankovic mist twee minuten voor affluiten een enorme kopbalkans voor een leeg doel. Als ik geweten had dat hij die zou missen, dan had ik ze misschien vroeger ingebracht. Maar anders niet.” Anderlecht voorbij AZ? 33 jaar na de finale tegen Sampdoria maakt Anderlecht dit seizoen opnieuw kans om de eindstrijd van een Europees toernooi te spelen. Donderdag speelt het in Alkmaar de terugwedstrijd in de kwartfinales van de Conference League tegen AZ. Het start daarin met een mooie 2-0-voorsprong, maar dat zal volgens de Mos niet genoeg zijn. “Ik zie het niet gebeuren. Ze kunnen er zomaar drie goals om de oren krijgen,” voorspelt de Mos. Pico, Rein en Godfried hebben wel vertrouwen in een goede afloop. Ze beseffen dan ook dat het winnen van de Conference League niet langer een mooie bonus is, maar eerder noodzakelijke levenslijn. Helemaal aan het einde maken we nog de winnaar van het pretpakket uit de fanshop van KVC Westerlo bekend. Muzikaal afsluiten doen we met ‘Multicolor’ van Son Mieux.…
Send us a text Bart Goor zal door iedereen met een paars-wit geheugen altijd herinnerd worden als de voetballer die bij paars-wit zo vaak de linkerflank heeft afgedweild. Maar hij is ook de auteur van enkele historische doelpunten zoals de 2-0 in het Champions League-duel tegen Real Madrid in 2001. “En dat terwijl ik als looptype nooit had gedacht ooit voor Anderlecht te kunnen spelen,” zegt hij in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski. Vijftien jaar na zijn laatste match voor Anderlecht, draagt Bart Goor paars-wit nog altijd in zijn hart. Maar als assistent-trainer van Westerlo was er afgelopen weekend geen plaats voor nostalgie. Want beide clubs strijden dit seizoen tegen elkaar om een felbegeerd plaatsje in Play-off II. De transformatie van FC Buul in Olen “Natuurlijk is het speciaal om terug te keren naar het Astridpark. Ergens is het wel vreemd dat we vandaag concurrenten zijn. Anderlecht heeft het moeilijk, maar ik ben er zeker van dat ze er opnieuw bovenop zullen komen. Dat wens ik ze ook toe, zolang Westerlo natuurlijk zelf in de top-8 eindigt." Het loopwonder is 8 jaar oud wanneer hij zijn eerste stappen zet op een voetbalveld. En dat bij godbetert FC Buul in Olen. Godfried weet daar enkel de zoo staan en da’s in zekere zin ook het lot geworden van de jeugdclub van Goor. Want anno 2023 rollen er geen ballen meer over het gras, maar wel trouwe viervoeters die ingeschreven zijn bij hondenclub ‘het Hondekliekske’. Talisman Aimé Antheunis Het is Verbroedering Geel dat Goor wegplukt bij Buul en al snel steekt hij er met kop en schouders bovenuit. Het levert hem in 1996 een transfer op naar Racing Genk. Hij krijgt er meteen het vertrouwen van coach Aimé Antheunis en bedankt hem met maar liefst 18 doelpunten. “Aimé is bijzonder belangrijk geweest in mijn carrière. Onze paden hebben elkaar regelmatig gekruist. Hij was een beetje mijn talisman. Soms ben ik hem gevolgd, maar evengoed is hij mij achterna gegaan.” Dat is het geval in 1999, wanneer Antheunis na het kampioenenjaar met Genk zijn krabbel zet onder een contract bij Anderlecht. Op dat moment speelt Goor al twee jaar bij paars-wit. “Na mijn goede eerste seizoen bij Genk, ben ik opgebeld door Anderlecht. Dan twijfel je niet, want het is en blijft de grootste club van België. En dat terwijl ik als looptype nooit had gedacht ooit voor Anderlecht te kunnen spelen. Want zo’n soort voetballers komen eerder bij ploegen als Club Brugge terecht.” Het is wel pas na de komst van beschermengel Antheunis dat de mayonaise pakt. Goor verovert twee keer de landstitel en speelt een fenomenale Champions League-campagne met een doelpunt tegen Real Madrid als kers op de taart. “Ja, dat blijft toch het mooiste wat ik tot nog toe in mijn voetbalbestaan heb meegemaakt. Het enige jammere is dat ik er misschien te weinig van genoten heb.” Van De Kuip naar ’t Kuipje Na de successen met Anderlecht verkast de linksbuiten naar het buitenland. Eerst volgt een avontuur bij Hertha Berlijn en daarna een mooi seizoen bij Feyenoord. Maar Goor wil altijd en overal voor de prijzen spelen. En dus keert hij terug naar Anderlecht. Daar zal hij uiteindelijk nog twee titels en een Beker van België aan zijn palmares toevoegen. In 2008 krijgt hij een mooi afscheid bij Anderlecht, maar voelt hij dat de tank nog niet leeg is. Hij trekt naar Germinal Beerschot en vervolgens Westerlo. Daar staat hij vandaag zij aan zij met coach Jonas De Roeck. Pico vraagt zich af of die iets heeft opgepikt van zijn tijd bij Anderlecht. “Ik denk dat elke trainer van overal wel iets meeneemt en dat zijn zeker niet alleen de goede dingen." Nieuwe prijsvraag Helemaal aan het einde van de aflevering stellen we nog een nieuwe prijsvraag voor een pretpakket uit de…
Send us a text Sportadvocaat Sébastien Ledure is te gast in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski. Daarin blikken we terug op vijf jaar ‘Operatie Propere Handen’ en bespreken we het tot nog toe moeilijkste dossier uit zijn carrière: de comeback van Romelu Lukaku bij Inter. Maar wanneer keert ‘Big Rom’ terug naar Anderlecht? En heeft hij een mening over hoe de club de afgelopen jaren is bestuurd? “Die heeft hij zeker, al houdt hij die denk ik liever voor zichzelf uit liefde voor het instituut.” Een goede verstaander heeft maar een half woord nodig. Sébastien Ledure heeft sympathie voor Anderlecht, maar vooral een passie voor voetbal in het algemeen. Als kind raakt hij in de jaren ’80 begeesterd door de fluwelen techniek van Frank Vercauteren, het torinstinct van Erwin Vandenbergh en de onverzettelijkheid van Per Frimann. En toch is het niet voetbal, maar wel tennis en basket die hem als advocaat de eerste stappen doen zetten binnen de sportwereld. Ledure trekt de grote plas over en leert binnen de Amerikaanse sportindustrie de kneepjes van het vak kennen. Daarna wordt hij managing partner bij het advocatenkantoor Cresta. Met Justine Henin wacht meteen een eerste grote naam. Maar al snel komen er naast de vrouw met de mooiste eenhandige backhand in de geschiedenis van het spelletje ook voetballers bij. ‘Operatie Propere Handen’… Al was dat aanvankelijk niet het plan, want de sportadvocaat heeft lang zijn bedenkingen gehad bij de manier van werken binnen het voetbal. Wanneer op 10 oktober 2018 de bom ontploft en de schandalen naar buiten komen met ‘Operatie Propere Handen’ is hij dan ook niet verbaasd. “Ik heb in de jaren daarvoor verschillende bizarre dingen gezien. Heel wat mensen hielden er praktijken op na die niet door de beugel kunnen. Van enig normbesef was bij sommige mensen in het voetbal lange tijd geen sprake.” Ondertussen zijn we bijna vijf jaar verder en gaat het volgens Ledure de goede kant uit. “De broodnodige mentaliteitswijziging is er voor een groot deel gekomen. Maar we moeten daar natuurlijk niet flauw over doen: voetbal is en blijft een money game .” Romelu Lukaku in de cockpit Bij Cresta waken ze erover dat iedere cliënt zelf zijn eigen pad kan uitstippelen. “Vroeger werd de carrière van een speler vaak gestuurd door de makelaar. En die neemt soms ook de belangen van de club waar. Da’s een ongezonde situatie waar wij niet aan meedoen. Wij stellen de speler voorop en werken enkel voor de speler zelf.” Uiteindelijk is het de moeder van Lukaku die na enkele slechte ervaringen komt aankloppen bij Cresta. “En daar waren we heel blij om. Romelu is een fantastisch warme mens en iemand die bezeten is van het spelletje. Toen hij aan het einde van vorig seizoen wilde terugkeren naar Inter wisten we dat het moeilijk zou worden. Maar uiteindelijk is het na lang onderhandelen toch gelukt.” 'Big Rom' heeft al laten weten ooit weer voor Anderlecht te zullen spelen. Het is nog maar de vraag of zijn jeugdtrainer en vriend Jean Kindermans dan nog op de academie zal rondlopen. “Ik was toch wel even geschrokken toen ik hoorde dat hij moest vertrekken. Samen met Vincent Kompany zijn het in ieder geval twee mensen waar Romelu het diepste respect voor heeft.” Op de vraag of Lukaku ook een mening heeft over de manier waarop de club de laatste jaren geleid is, antwoordt Ledure vastberaden. “Die heeft hij zeker, maar uit liefde voor het instituut houdt hij die denk ik voor zichzelf.” dEUS en de cabrio van Pico Verder in de aflevering heeft Godfried nog een vraag over de nieuwe auto van Pico. Die ruilde onlangs zijn Toyota Starlet in voor een cabrio RAV 4. Het is nog niet duidelijk of dat een verbetering is. Oordeel hieronder vooral zelf. Muzikaal afsluiten doe…
Send us a text In 2011 wordt David Hubert als aanvoerder landskampioen met Racing Genk aan de zijde van Kevin De Bruyne, Thibaut Courtois en jawel, Anthony Vanden Borre. Vandaag is hij de ervaren gids van de Futures van Anderlecht. Daarover vertelt hij deze week in een nieuwe Radio Radzinski. "Ik heb lang nagedacht om de stap te zetten, maar ik ben al een tijdje bezig met mijn toekomst en zie het als de ideale overgang naar het trainerschap." Amper een handvol voetballers kunnen zeggen dat ze samen op een veld hebben gestaan met Kevin De Bruyne, Thibaut Courtois en Anthony Vanden Borre. Nog veel minder kunnen vertellen dat ze hun aanvoerder zijn geweest en samen kampioen van België zijn geworden. David Hubert is er daar een van en dat al een paar maanden na zijn 23ste verjaardag. Frank Vercauteren, de stille genieter Architect van het hele gebeuren is Frank Vercauteren. Maar die komt niet meteen mee feestvieren, want dat zit niet in zijn aard. “We hebben hem toen echt naar de supporters moeten slepen, want hij staat niet graag in de belangstelling. Maar het was natuurlijk ook zijn succes,” vertelt Hubert. Rein wil meteen weten hoe groot het verschil is tussen de trainer Vercauteren en de man die we zien in de media. “Ik snap waarom je die vraag stelt, maar ik kan niets slecht over hem vertellen. Toen hij in december 2009 overnam heeft hij in het begin weinig gezegd. Hij wou eerst alles observeren. Aanvankelijk kreeg ik weinig speelminuten. Ik ben dan bij hem gaan aankloppen en gevraagd om een kans om mij te kunnen bewijzen. Die heb ik gekregen en met beide handen gegrepen. Want in het jaar van de titel stond ik zo goed als altijd in de basis.” Gidsen als overgang naar het trainerschap De carrière van Hubert neemt daarna geen hoge vlucht. Onder andere door een buikspierblessure verdwijnt hij uit de ploeg. En na passages bij tal van Belgische eerste- en tweedeklassers, komt hij begin dit seizoen terecht bij de beloften van Anderlecht, beter bekend als de Futures. “Da’s een weloverwogen beslissing geweest, ook al weet je dat het vrijwel zeker het einde van je carrière op het hoogste niveau betekent. Maar ik ben al een tijdje bezig met mijn toekomst en zie het als de ideale transitie naar het trainerschap. Mijn UEFA A-diploma heb ik al een tijdje op zak.” Binnen de Futures is er een groot verloop van personeel. Heel wat spelers trainen vaak mee met de eerste ploeg, of vertrekken naar een ander team. “Het is inderdaad niet zo eenvoudig om op elkaar ingespeeld te geraken. Maar dat hoort er nu eenmaal bij.” Op de koop toe wordt coach Robin Veldman na het ontslag van Felice Mazzù gevraagd om de staf van de A-ploeg te versterken. “Da’s een heel moeilijk moment geweest. Maar we hebben dat als team goed opgevangen. Met Guillaume (Gillet , red. ) staat er nu iemand aan het roer met andere kwaliteiten dan Robin. Ik probeer hem zoveel mogelijk bij te staan waar ik kan. Da’s denk ik ook een beetje de bedoeling als ervaren gids binnen de ploeg.” Verder in de aflevering hebben we het nog over de ontbolstering van Bart Verbruggen in doel en gaan we dieper in op de ideale positie van Noah Sadiki en het potentieel van Lucas Stassin. Eindigen doen we met de winnaar van de garnaalkroketten bij Je m’en Fish. Sarà en AC Milan De muzikale aflsluiter van deze aflevering is ‘Sarà perché ti amo’ van Ricchi E Poveri. En daar hangt een bijzonder verhaal aan vast. “Het wordt in Italië vaak gedraaid voor of na een match. Vooral bij AC Milan is het een hit. Ze hebben er daar een eigen versie van gemaakt waarin een paar steken worden uitgedeeld aan Juventus. Heel het stadion zingt dan mee en da’s echt indrukwekkend.”…
Send us a text Op 30 augustus 2009 bereikt de rivaliteit tussen Anderlecht en Standard een absoluut hoogtepunt, of moeten we zeggen triest dieptepunt. In een beladen wedstrijd breekt Axel Witsel met een doodschop het been van de paars-witte cultheld Marcin Wasilewski. Coach Ariël Jacobs laat Tom De Sutter in minuut 33 invallen voor de doormidden getrapte Wasyl. 'Sinds die dag kleeft er aan Axel Witsel een imago van vuile klootzak. En ik moet toegeven dat ik het zelf ook nog altijd moeilijk heb om dat beeld los te laten." Tom De Sutter is een zondagskind. En dat mag je voor een keer letterlijk nemen. Want de Gentenaar schippert in zijn jeugd op de zevende dag tussen de lokalen van de Chiro en het voetbalveld. Maar uiteindelijk wint koning voetbal het pleit. De Sutter trekt op 16-jarige leeftijd naar Club Brugge. Rein, Pico en Godfried vinden dat een vreemde keuze voor iemand die dan al veel sympathie heeft voor Anderlecht. En die kan hij ook niet wegsteken. Zo durft hij het aan om op de bank eens een paars-witte sjaal te dragen onder zijn blauw-zwarte traingingsvest. "Ja, ik heb die ook eens bovengehaald wanneer de scheidsrechter in een match tegen Anderlecht onterecht een strafschop tegen hen had gefloten. Dat was niet zo slim en dat heeft een steward mij toen ook meteen duidelijk gemaakt." Bromance met Stijn De Smet en bh's zoeken op de zeedijk Het voorval zit er voor niets tussen, maar doorbreken bij Club Brugge lukt niet. De Sutter komt terecht in de derde klasse bij KM Torhout. Zijn voetbalcarrière op het hoogste niveau hangt aan een zijden draadje, tot Cercle Brugge hem in 2006 een reddingsboei toewerpt. Vooral in het tweede seizoen onder trainer Glen De Boeck groeit de spits uit tot een van de revelaties van onze competitie. Samen met partner in crime Stijn De Smet speelt groen-zwart iedereen van het kastje naar de muur. Cercle eindigt dat seizoen uiteindelijk op een knappe vierde plaats. En dan mag je het al eens gaan uitleggen in een tv-studio. Zowel De Sutter als De Smet worden uitgenodigd in het programma 'De Laatste Show' met Frieda Van Wijck. Maar tot een echt vlot gesprek komt het niet. Zelfs wanneer Van Wijck een verhaal oprakelt over bh's verzamelen op de zeedijk als teambuildingsactiviteit blijft het allemaal redelijk gênant. Testwedstrijden = vechtwedstrijden en de horrortackle op Wasyl De goede prestaties van De Sutter worden niet alleen opgemerkt door de redactie van 'De Laatste Show'. In 2009 trekt Anderlecht aan zijn mouw en tekent hij een contract voor 4,5 jaar in het Astridpark. Het is voor De Sutter het begin van een bewogen periode met een paar hoge pieken, maar vooral diepe dalen. De testwedstrijden tegen Standard voor de landstitel in zijn eerste seizoen zijn daar een goed voorbeeld van. "Ik herinner mij dat doelman Sinan Bolat op een bepaald moment Mbark Boussoufa bijna knock-out slaat. Het waren echt vechtwedstrijden die mij jammer genoeg geen eerste titel hebben opgeleverd." En dan moet het absolute dieptepunt nog komen. De rivaliteit tussen Standard en Anderlecht groeit naar een ongekende hoogte op 30 augustus 2009. Dan staan beide ploegen aan het begin van een nieuw seizoen opnieuw tegenover elkaar in het Constant Vanden Stockstadion. In minuut 32 slaat het noodlot toe, wanneer Axel Witsel met een horrortackle Marcin Wasilewski onder de graszoden trapt. Resultaat: een open beenbreuk en een maandenlange revalidatie voor de Pool. Coach Ariël Jacobs wisselt hem voor...Tom De Sutter. "Sinds die dag kleeft er aan Axel Witsel een imago van vuile klootzak. En ik moet toegeven dat ik het zelf ook nog altijd moeilijk heb om dat beeld los te laten. Als je tijdens de rust een beer als Wasyl hoort kermen van de pijn, dan weet je dat die eigenlijk zo goed als ondr…
Send us a text Collega-reporter bij La Dernière Heure Yves Taildeman volgt paars-wit al 27 jaar op de voet. Hij is een vat vol anekdotes en daarover vertelt hij maar al te graag in deze Radio Radzinski. Maar als het over Jan Hauspie gaat, dan wordt er niet gelachen. "Ik wik en weeg nu al zo hard mijn woorden. Als het tot een veroordeling van Hauspie komt, dan vrees ik dat clubs in de toekomst nog minder zullen toelaten." Yves Taildeman droomt er al op jonge leeftijd van om sportjournalist te worden. Maar hoe begin je daaraan? Wel, voor Yves door op een blauwe maandag naar een open training van de Rode Duivels te trekken op het oude oefencomplex in Kraainem. Daar spreekt hij aan de zijlijn een paar journalisten aan met de vraag wat ze allemaal aan het doen zijn. De zeep van Babayaro Een van die ontmoetingen draait uit op een sollicitatiegesprek. Een reporter van Gazet van Antwerpen vertelt hem dat ze bij de krant nog iemand zoeken om Anderlecht te volgen. En zo geschiedde. Niet veel later mag hij op de koffie bij Roger Vanden Stock en Michel Verschueren. Het is een van de vele anekdotes die in deze aflevering de revue passeren. Zo heeft Taildeman ook bijzondere herinneringen overgehouden aan Celestine Babayaro. De Nigeriaan maakt tussen 1994 en 1997 het mooie weer als linksback in het Astridpark. Wanneer Yves hem op een dag mag interviewen ziet hij plots dat zijn balpen is uitgelopen in zijn broekzak. Maar Babayaro schiet hem meteen te hulp. "Kom mee naar mijn appartement. Ik heb thuis nog wat straffe Nigeriaanse zeep liggen. Er zal van die vlek niets meer overblijven." Maar niets is minder waar. "Het was misschien een beetje beter, maar meer ook niet," zegt Taildeman met een glimlach. Het bronnengeheim van Hauspie Met een sportjournalist in huis, kan je natuurlijk niet anders dan ook even de laatste ontwikkelingen in de zaak-Hauspie bespreken. Op 20 maart mag Jan Hauspie zich een eerste keer voor de rechtbank gaan verantwoorden voor zijn vernietigend artikel over het Anderlecht-bestuur in weekblad HUMO . "Ik wik en weeg nu al zo hard mijn woorden. Als het tot een veroordeling van Hauspie komt, dan vrees ik dat clubs in de toekomst nog minder zullen toelaten. Het is een beetje goedkoop van Anderlecht om meteen te dreigen met een rechtszaak. Ach ja, de tijden zijn veranderd. Vroeger had ik van 95 procent van de selectie de gsm-nummers. Dat is vandaag ondenkbaar." Hauspie zal zich hoogstwaarschijnlijk achter zijn bronnengeheim verschuilen. En dat kan Taildeman wel begrijpen. "Je kan die mensen niet on the record laten getuigen. Dan kunnen ze zichzelf op sommige plaatsen gewoon niet meer laten zien." Op de vraag of hij met dezelfde informatie een gelijkaardig artikel zou hebben geschreven moet hij toch even nadenken. "Hoh, ik denk wel dat ik het zou durven. Maar als dat het einde van mijn carrière betekent, dan zou ik wel twijfelen." Naar de Rue d'Aerschot met Lokomotiv Moskou Eindigen doen we met een verhaal over de Europese wedstrijd tussen Anderlecht en Lokomotiv Moskou in 2001. Paars-wit krijgt thuis met 1-5 een pak rammel en dat willen de Moskovieten maar al te graag vieren. Op weg naar het centrum komen ze aan de City 2 Yves Taildeman tegen. Ze vragen hem of hij geen 'girls' weet zijn. En voor dat Taildeman het goed en wel beseft is hij op weg naar de Rue d'Aerschot met vijf jongens van Lokomotiv Moskou in zijn kleine Volkswagen Golf. "Ik wil er wel bij zeggen dat ik zelf braaf naar huis ben gegaan nadat ik hen heb afgezet," Helemaal aflsluiten doen we met de winnaar van de Sport Super 80 en 'Flowers' van Miley Cyrus.…
Send us a text Voor het tweede voetbaljaar op rij boekt voetbalclub Anderlecht een operationeel verlies van zo'n 27 miljoen euro. Dat blijkt op 15 december vorig jaar al uit de gepubliceerde jaarrekening van de club voor het seizoen 2021-2022. Maar hoe moeten we die nu interpreteren? We vragen het in deze Radio Radzinski aan professor Ondernemen aan de Vlerick Business School Yannick Dillen. Cijfers en geld, het is al wat dat telt. Zover wil professor Ondernemen aan de Vlerick Business School Yannick Dillen niet gaan. Maar dat een gezonde boekhouding essentieel is om de stabiele werking van een voetbalclub te garanderen, dat staat buiten kijf. Dillen is zelf bestuurslid bij ASV Geel dat uitkomt in de derde amateurklasse. Jordi in de jacuzzi van Totti Dillen voorziet de club van financieel advies en weet dat het bestuur iedere euro twee keer moet omdraaien alvorens hem uit te geven. "De energiecrisis voel je nog meer bij clubs die uitkomen in de lagere regionen van het voetbal dan in de hogere reeksen." En dus mag steraanvaller Jordi Kreydt niet langer gebruik maken van de jacuzzi. Daar hangt trouwens een bijzonder verhaal aan vast. "Tijdens het Europees kampioenschap in 2000 was Geel de uitvalsbasis van de Italiaanse ploeg. Die hebben toen bij ons een jacuzzi geplaatst en die na het toernooi gewoon laten staan. De spelers van Geel hebben dus al meerdere keren in het bubbelbad van de Squadra Azzura gezeten. Maar nu mag het dus niet meer door de besparingen, Jordi Kreydt of niet." Vader Marc en de dronken visser Andy Zelf heeft Dillen nooit op hoog niveau gevoetbald. Maar de passie voor het spelletje heeft hij wel. De microbe voor het voetbal heeft hij doorgekregen van zijn vader Marc. Die was in de jaren '90 en '00 actief als coach in de lagere reeksen van het Belgisch voetbal. En niet zonder succes, want op zijn palmares prijken maar liefst vijf titels. Dat staat te lezen op zijn Wikipediapagina die zoonlief zelf heeft geschreven. Maar vandaag is Marc op voetbalpensioen. Het enige waarvoor hij nu nog uit zijn luie zetel komt is de visvijver in de buurt. Bij Godfried schiet meteen het beeld van de dronken Ninoofse visser Andy door de hersenpan (zie video). Maar zo heftig gaat het er bij Marc niet aan toe. "Nee, de zuipbeker zal hij niet snel winnen op een viswedstrijd. Andy heeft hem volgens mij ook niet gewonnen." ' R&D' en de borrelnootjes van de Conference League Naast Geel volgt Yannick als trouwe fan ook Anderlecht op de voet. En dus was het voor hem een kleine moeite om de jaarrekening van de club eens van naderbij te bekijken. De cijfers kleuren opnieuw groen. Da's het gevolg van een kapitaalsinjectie van een groep bevriende investeerders rond Wouter Vandenhaute en een kwijtschelding van schulden door Marc Coucke en zakenpartner Joris Ide. Maar op lange termijn is er volgens Dillen veel meer nodig om weer echt een gezonde club te worden. Dillen ziet een oplossing in een doorgedreven 'R&D', ofwel Research and Development . "De loonmassa naar beneden halen is een ding. Maar daarnaast moet je fors investeren in je scoutingsapparaat en ervoor zorgen dat zogenaamde 'homegrown' spelers of zelf opgeleide spelers langer in het Lotto Park blijven." Nieuwe prijsvraag en de Verschuerens Verder in de aflevering verwijst Dillen naar de Nederlandse club Ajax met zijn Raad van Commissarissen als een voorbeeld van de ideale organisatiestructuur. In Michael Verschueren ziet hij dan weer de ideale algemeen directeur. Helemaal aan het einde maken we de winnaar van de prijsvraag bekend en stellen we meteen een nieuwe waarmee je opnieuw een 'Sport Super 80' kan winnen. Afsluiten doen we met 'Michel' van Anouk ter ere van 'Mister Michel', ofwel de…
Send us a text "Ik denk niet dat je de perceptie over Wouter Vandenhaute nog gekeerd krijgt. En als er zondag verloren wordt van Standard, dan kan het wel eens heel woelig worden. Ik zou met mijn twee dochters dan niet in de buurt van het stadion willen zijn." Strafpleiter en Anderlecht-fan Sven Mary neemt in deze Radio Radzinski geen blad voor de mond en spreekt ook over het voorzitterschap. "Als Marc Coucke morgen belt, dan sta ik binnen het kwartier in zijn bureau." 'Ça passe ou ça casse'. Het is de manier waarop de Brusselse strafpleiter Sven Mary in het leven staat. En da's misschien ook wel nodig als je niet alleen slachtoffers maar ook criminelen moet bijstaan. De meest opvallende naam op een ondertussen bijzonder lange lijst met cliënten is ongetwijfeld die van Salah Abdeslam. 'Abdeslam is de finale van de Champions League voor advocaten' De terrorist was mee verantwoordelijk voor de aanslagen van 22 maart in Maalbeek en de luchthaven van Zaventem. Hij was ook een van de spilfiguren in het netwerk dat in november 2015 verschillende aanslagen pleegde in Parijs, waaronder een schietpartij in concertzaal 'Bataclan'. Het onverdedigbare verdedigen. Wie wil zoiets doen? Sven Mary draait er zijn hand niet voor om en vergelijkt het zelfs met 'de finale van de Champions League voor een voetballer'. Het maakt hem in een klap wereldbekend en tegelijkertijd berucht. En toch neemt Mary vandaag geen plaats voor de beklaagdenbox van Abdeslam tijdens het proces. Dat gaat door op de oude NAVO-site in Evere en zal nog maanden duren. "De impact op mijn directe omgeving was gewoonweg te groot. Dit kon ik mijn twee dochters gewoonweg niet aandoen," zegt Mary, die achteraf wel geen spijt heeft van de beslissing op zich om iemand als Abdeslam te willen verdedigen. Lozano, Zetterberg en stinkende bierbekers op RWDM Mary verdedigt vandaag dus in een rechtszaal, maar had dat net zo goed professioneel op een voetbalveld kunnen doen. Want dankzij een uitstekende linkervoet kan hij op jonge leeftijd de oversteek maken van ITNA Itterbeek naar de jeugdacademie van Anderlecht. Zijn grote held Juan Lozano speelt op dat moment in het eerste elftal van paars-wit. Zelf doorstoten naar de A-ploeg zit er voor Mary niet in. De concurrentie is daarvoor gewoonweg te groot, net zoals het talent van de sierlijke Pär Zetterberg die bij Mary in de ploeg zit. Toch houdt hij mooie herinnenringen over aan zijn tijd op Neerpede. Dat geldt niet voor de bar bij de buren van RWDM. Daar ging hij soms met een paar ploegmaten in het weekend pinten tappen. Maar de herbruikbare bekers hebben hem voor eeuwig een afkeer van bier bezorgd. "De gebruikte bekers werden niet onmiddelijk uitgespoeld en daarna opgeslagen in een houten cabane aan het stadion. De zon kreeg daarna vrij spel en als wij na twee weken de deur opendeden kwam er een geur vrij die er bij mij voor heeft gezorgd dat ik een levenslange afkeer heb van bier." Mauve Malaise en voorzittersambities Een biertje van het Brussels Beer Project zegt Mary dus niets. Het voorzitterschap van Anderlecht daarentegen wel. "Ik ben al jarenlang bevriend met Vincent Mannaert (algemeen manager van Club Brugge, red. ). En als er een carrière is waar ik toch wel een beetje jaloers op ben, dan is het die van hem." "Voorzitter worden van Anderlecht is dan ook een droom van mij. Als Marc Coucke (hoofdaandeelhouder van RSCA, red. ) morgen belt, dan zal ik binnen het kwartier in zijn bureau staan. Het zou voor mij de ideale finale van mijn professionele carrière zijn." Maar daar komt natuurlijk wel wat geld bij kijken, werpen Rein en Pico hem meteen voor de voeten. "Dat kapitaal heb ik niet, maar er zijn zeker ondernemers genoeg met een gezonde ambitie om te investeren in…
Send us a text Frank Vander linden heeft pas op relatief latere leeftijd de keuze gemaakt om zich volledig op de muziek te storten. En da's de juiste geweest. In 1992 richt hij samen met Michel De Coster de Nederlandstalige rockband 'De Mens' op. Daarmee komt er een einde aan de halve droom om het te maken als doelman bij Steenokkerzeel en Real Madrid. "De drive die ik heb om te winnen op een podium, heb ik nooit gehad op een voetbalveld," vertelt Vander linden in deze aflvering van Radio Radzinski. Al voegt hij daar meteen aan toe dat er met Anderlecht wel een band voor het leven is. 'Ergens onderweg', 'Jeroen Brouwers schrijft een boek', 'Ik dacht aan een vrouw' (zie hieronder) en natuurlijk 'Irene'. Het zijn maar enkele muzikale pareltjes die tot het muzikale oeuvre van 'De Mens' of Frank Vander linden behoren. Al moet Rein zijn kennis over de Nederlandstalige rockband wel dringend bijspijkeren. Want verder dan 'IRein' kwam hij niet. Een nieuwe bijnaam houdt hij er wel aan over. Nestkastjes, incasseren als doelman en 'Snokkerzeel' Frank Vander linden is een man van vele passies. Want hij verzamelt ook houten wijnkistjes om er vogelkastjes, excuseer nestkastjes, van te bouwen. Voor het begin van 'De Mens' had hij er ook al een baan als verkoper van kantoorspullen en een job als freelance muziekjournalist opzitten. Daarbovenop ambieerde hij nog een carrière als doelman van Steenokkerzeel. Een succes is dat wel nooit geworden, met uitslagen als 20-0 tegen Meerbeek en nog een paar andere rammelingen op scheve velden in de buurt van Leuven. Er is zelfs een seizoen geweest waarin Frank met zijn ploeg maar een goal heeft gescoord. Dan weet je genoeg. Rein fleurt helemaal op bij de verhalen over de matchen tegen 'zijn' Leefdaal. Al worden de positieve vibes wel op de proef gesteld wanneer hij over zijn grootmoeder begint. Die heeft hem ooit verteld dat ze Steenokkerzeel in de volksmond 'Snokkerzeel' noemen. Maar dat doet Vander linden af als een grove leugen. "U grootmoeder moet haar bakkes houden," tikt hij de voorzet van Rein maar al te graag binnen. 'De man van de zus van mijn moeder' en natuurlijke verwarming Hoewel het voetbal hem nooit meer heeft gegeven dan een plaats op de bank van een derde- of vierdeprovincialer, is hij het wel altijd blijven volgen. En met voetbalclub Anderlecht heeft hij een band voor het leven. Die heeft hij volledig te danken aan 'de man van de zus van zijn moeder', beter bekend als zijn peter. Die is in lang vervlogen tijden nog kaartjesknipper geweest bij paars-wit en heeft hem de microbe doorgegeven. Samen gingen ze naar wedstrijden kijken in het Astridpark en daar werd de kou al eens getrotseerd met een natuurlijke verwarming. Het heeft hem wonder boven wonder geen afkeer van het voetbal bezorgd. Al ziet hij zichzelf wel niet als een fanatieke supporter. "De drive die ik heb om te winnen op een podium, heb ik nooit gehad op een voetbalveld," zegt hij daarover. David Steegen, 'Dik Lowieke' en Anatool Verder in de aflevering hebben we het nog over zijn vriendschap met David Steegen. Want de ex-woordvoerder van de club zouden ze volgens Vander linden maar beter snel weer een job aanbieden. Pico vertelt tussendoor ook nog over zijn ervaring als Mexicaanse vogelfluisteraar tijdens het carnaval van Halle. Da's voor Frank het teken om zijn nooit uitgebrachte carnavalshit 'Dik Lowieke' te zingen. Komen nog aan bod: de acties van harde kern BCS, het HUMO-artikel over het bestuur en de communicatie van Fredberg. Godfried haalt op het einde ook nog het interview van Het Laatste Nieuws met Marc Uytterhoeven over zijn vriend Vandenhaute aan. En we maken de winnaar bekend van de door Yves Vanderhaeghe gesigneerde strips van Jommeke met Anatool in de hoofdrol. Afslui…
Send us a text Het rommelt nog altijd bij Royal Sporting Club Anderlecht. Maar dat laten we deze week voor een keer niet aan ons hart komen. Samen met oud-speler Yves Vanderhaeghe keren we terug naar het gezegende voetbalseizoen 2000-2001. Daarin slaat paars-wit de wereld met verstomming door zich in de Champions League te plaatsen voor de tweede groepsfase. Het doet dat na zeges tegen onder andere grootmacht Manchester United en PSV. Het is een memorabele campagne waarin Anderlecht ook nog de scalp pakt van Real Madrid en Lazio Roma. Iedereen die geboren is voor 1994 kan zich de Champions League-campagne van Anderlecht in het seizoen 2000-2001 nog moeiteloos voor de geest halen. Paars-wit sluit de eerste groepsfase af als winnaar na zeges tegen onder andere Manchester United (zie hieronder) en PSV. Anderlecht overwintert zo in Europa en doet er daarna nog klinkende overwinningen bij tegen Real Madrid en Lazio Roma. Maar door twee nederlagen tegen Leeds United eindigt het sprookje vroeger dan verwacht. ' Boerenkoolvoetbal' en de cassette van Pico Yves Vanderhaeghe maakt het allemaal vanop de eerste rij mee in wat hij zelf omschrijft als 'de beste ploeg waarin hij ooit gespeeld heeft'. Al zagen ze dat bij PSV anders. Mark Van Bommel, nu trainer bij Antwerp, maar toen aanvoerder van PSV, bestempelde het spel van Anderlecht als 'boerenkoolvoetbal'. En dat schiet in Brussel in het verkeerde keelgat. Van Bommel komt er snel op terug en weerlegt de negatieve bijklank die de uitspraak hier gekregen had. 'Ik bedoel dat ze vaak met de lange bal spelen, maar dat is ook logisch als je vooraan een spits van twee meter (Jan Koller, red. ) hebt rondlopen.' Voor Godfried, Pico en Rein zijn deze wedstrijden de reden waarom ze supporter zijn geworden van Anderlecht. Pico heeft er zelfs een paar van bewaard op VHS-cassette. Meer hipster als dit wordt het niet. Vanderhaeghe vertelt dat hij er eigenlijk allemaal te weinig heeft bij stilgestaan. Palm in een glas Cécémel, miserie bij de Kustboys en Jean Dockx Genieten deed Vanderhaeghe af en toe wel in café Greenpark tegenover het stadion. Het is de plek waar de ploeg verzamelde vooraleer ze op afzondering gingen in aanloop naar een wedstrijd. Vanderhaeghe maakte er van de gelegenheid gebruik om er een laatste chocomelk te drinken. Al werd er in onderling overleg met de barvrouw een Palm in het glas Cécémel gegoten. Godfried ziet er meteen een kleine tip in voor Benito Raman wanneer die de volgende keer nog eens pinten gaat drinken met de supporters. Verder gaan we in de aflevering dieper in op de trainerscarrière van Vanderhaeghe. Die begon bij KV Kortrijk en staat na een tweede passage bij KV Oostende even on hold. Met KVO heeft hij wel nog een eitje te pellen. Want drie maanden nadat hij er aan de deur is gezet, wacht hij nog altijd op zijn ontslagvergoeding. Het is voor hem 'een duidelijk gebrek aan respect en professionalisme'. En toch keert Vanderhaeghe de voetbalwereld zeker niet de rug toe. Hij wil graag zo snel mogelijk weer aan de slag, als het kan zelfs bij Anderlecht. 'Als ik de club zou kunnen helpen in een rol als die van Jean Dockx vroeger, dan zeg ik zeker geen neen.' Mic'd up Vertonghen en Anatool Helemaal aan het einde van deze Radio Radzinski zijn we nog vol lof over de manier waarop Jan Vertonghen als coach op het veld de verdediging bij de les houdt. Dat is mooi geregistreerd door Anderlecht zelf en is te herbekijken via YouTube. Afsluiten doen we met de winnaar van de tickets voor een voorstelling van Erhan Demirci en een bijzondere nieuwe prijsvraag. Want wie het antwoord weet op de vraag maakt kans op een strip van Jommeke met 'Anatool' in de hoofdrol, ofwel de lookalike van Yves Vanderhaeghe. En hij heeft de strip nog eens gesigneerd ook. Muz…
Send us a text Een schamel puntje. Daar schiet paars-wit niets mee op in het klassement. Het hadden er tegen Antwerp wel altijd drie moeten zijn. Want zonder een oerdomme rode kaart van Benito Raman was er nog tijd zat om door te drukken. Antwerp was dan al veroordeeld tot een man minder. Ook comedian Erhan Demirci kon zichzelf wel voor de kop slaan na de dwaze actie van de spits met de ringbaard. Dat en, geloof ons, nog veel meer in een nieuwe Radio Radzinski. Erhan Demirci ruilt op 20-jarige leeftijd het rustige Limburg in voor het drukke Brussel. Een bewuste keuze die hem mee gevormd heeft tot de comedian die hij vandaag is. Want in 2016 verwerkt hij zijn verhuis naar de hoofdstad in zijn eerste avondvullende voorstelling 'Komt Goed'. Vraag is of het ooit nog goedkomt met Anderlecht? Erhan gelooft van wel, al voegt hij daar meteen aan toe dat de vele positiewissels en de manier waarop er de laatste maanden gecommuniceerd is wel iets weg heeft van een comedyshow. Op cruise met Radio 2 en Galatasaray Demirci is een alleskunner die niet alleen humor op de planken brengt, maar ook op televisie. Zo maakt hij in 2014 een reportage waarin hij zich bij iedereen gaat verontschuldigen voor de komst van de vreemdelingen naar ons land (zie hieronder). Een paar jaar later gaat hij dan weer op cruise met Radio 2. Op de boot probeert hij er de overwegend bejaarde bevolking aan het lachen te brengen en dat valt bijzonder goed mee. Naast een passie voor acteren en stand-up comedy, heeft Erhan er ook een voor voetbal. In Turkije supportert hij voor het Galatasaray van Dries Mertens, maar hier in Brussel is het al Anderlecht wat de klok slaat. Luc Nilis is zijn grote idool en dat kunnen Rein, Pico en Godfried alleen maar toejuichen. Want iemand met een traptechniek zoals die van Nilis loopt er vandaag niet meer rond in het Lotto Park. Een domme Raman en de bittere pil voor Van Crombrugge Benito Raman is het alvast zeker niet. De match tegen Antwerp heeft ons wel geleerd dat de spits even snel vergeet als hij kan sprinten. Een kwartier voor affluiten pakt hij een domme tweede gele kaart, waardoor Anderlecht geen kans meer krijgt om te profiteren van de gunstige elf tegen tien situatie. Achteraf zou Raman doodleuk hebben gezegd dat hij bij het maken van de overtreding vergeten was dat hij al een gele kaart achter zijn naam had staan. 'Waar ben je dan mee bezig,' vraagt Demirci zich af. Voor Hendrik Van Crombrugge breekt de comedian dan weer wel graag een lans. De manier waarop de keeper die jarenlang de rots in de branding was nu wordt afgeserveerd, is voor hem onmenselijk en getuigt van een gebrek aan respecte. 'Vier jaar lang heeft die alles gegeven, altijd weer een klankbord geweest. Dit is onbegrijpelijk.' Yves en Mia, de blik van Kindermans en een nieuwe prijsvraag Verder in de aflevering gaan we nog dieper op de ziedende blik van Jean Kindermans in de tribunes richting niet-uitvoerend voorzitter Wouter Vandenhaute (zie hieronder). En da's voor Rein meteen een goede aanleiding om nog eens te benadrukken wat voor een belachelijke term dat eigenlijk wel niet is. Pico duikt nog in het verleden van Yves Leterme en Mia Doornaert en helemaal aan het einde stellen we een nieuwe prijsvraag waarmee je tickets kan winnen voor een voorstelling van Demirci. Afsluiten doen we met 'Changes' van 2Pac a.k.a. Barry Boubacar Copa.…

1 #75 Radio Radzinski: over de vier van Verbeke, een kapot 'plafong', transfers en Wikipedia 1:30:49
Send us a text Radio Radzinski begint zowaar zelf een beetje op de bestuurskamer van Anderlecht te lijken. Want hoewel er een gast voorzien was, kon die er door familiale omstandigheden toch niet bijzijn. Ook zijn vervanger werd daarna ziek en dus analyseren Rein, Pico en Godfried na een paar positiewissels de paars-witte voetbalactualiteit dan maar gewoon zelf. En daarin staat de exit en het eindrapport van oud-sportief directeur Peter Verbeke centraal. Je kan veel over Anderlecht zeggen, maar niet dat het saai om volgen is. Elke week gebeurt er wel iets waarover je eindeloos kan doorpraten. Een nieuwe positiewissel of ex-bestuurders die zich mogen gaan verantwoorden voor het gerecht. Het kan allemaal. Elke plottwist uitvoerig bespreken is onbegonnen werk en dus kiezen Rein, Pico en Godfried er deze week voor om wat dieper in te zoomen op het vertrek van Peter Verbeke. Het rapport van Verbeke en de grote kuis van Fredberg Na drie jaar komt er einde aan de lijdensweg van 'mister squad stability'. Verbeke betaalt het gelag voor het geknoei van Wouter Vandenhaute als voorzitter. We gaan op zoek naar een goede transfer van de voorganger van Fredberg en daarvoor moeten we toch diep in het geheugen graven. Rein en Pico zijn dan ook onverbiddelijk in hun eindrapport: vier op tien. Het is nu aan Jesper Fredberg om grote kuis te houden in de kern van paars-wit. Het is moeilijk om daar na 25 dagen al een oordeel over te vellen, maar we kunnen wel al zeggen dat hij daadkracht toont. Van Crombrugge, Hoedt, Raman en Trebel staan in de etalage. Een mogelijke verkoop van deze spelers op overschot moet financieel ademruimte geven om nieuwe profielen aan te trekken. Jammer genoeg ziet RSCA daardoor ook een aantal ruwe diamanten vertrekken, met Julien Duranville als mogelijk meest pijnlijke vertrekker. De amper 16-jarige bliksemschicht tekent waarschijnlijk een contract bij Borussia Dortmund. Met de overgang zou zo'n 12,5 miljoen euro gemoeid zijn. Da's een pak minder dan wat Anderlecht ervoor zou krijgen moest de club bovenaan meedraaien in het klassement. Maar het is nu eenmaal de bittere realiteit: dura lex, sed lex . Braspartij in 'De Welkom', Bengaals vuur in de living en de akker van Seraing Rein had zich zijn verjaardag op voetbalvlak helemaal anders voorgesteld. Maar dat werd ruimschoots goedgemaakt met een braspartij in café 'De Welkom' in Jette. Het dak ging eraf en dat gebeurt de laatste tijd wel meer bij paars-witte voetbalfans. Dat bewees een zotte Anderlecht-supporter vorige week door Bengaals vuur af te steken in zijn living. Hij zingt er ook nog bij, wat het filmpje alleen maar legendarischer maakt. Rein is fan van deze knettergekke kerel en heeft bovendien ook nog eens zijn contactgegevens. Als dat maar goed komt. Pico ziet het dan weer liever niet gebeuren. Een pak minder vuurwerk was er te zien op bezoek bij Seraing. Niet alleen het veld lag er dramatisch bij, ook het voetbal op zich was die term niet echt waard. Drie punten is eigenlijk alles wat we van die wedstrijd moeten onthouden. Of het zou een opvallend aanwezige Jesper Fredberg moeten zijn. Sporza-journalist Peter Vandenbempt stelt er zich vragen bij. Voor Rein en Pico moet het kunnen. Nieuwe prijsvraag Verder maken we in deze aflevering de winnaar van de t-shirt van Sam Kerkhofs bekend. En dankzij het 'Dry January'-project van Godfried ligt er meteen een nieuwe prijs klaar. Want nu hij een maand niet drinkt, is er al eens tijd voor een leuke daguitstap. Afgelopen weekend ging hij langs op de rommelmarkt in Mechelen. Daar stuitte hij op een heleboel oude sporttijdschriften met daarin ook mooie plaatjes en verhalen van ex-Anderlechtspelers. Een exemplaar geeft hij cadeau aan Rein, het andere k…

1 #74 Radio Radzinski met Sam Kerkhofs: over de communicatie van Wouter, duidelijke Denen en een fout shirt 1:49:17
Send us a text Zeg niet langer voorzitter, maar wel niet-uitvoerend voorzitter tegen Wouter Vandenhaute. Een zoveelste positiewissel aan de top van de club moet (eindelijk) voor de nodige rust en stabiliteit zorgen. Maar zal dat ook lukken? En is het voor de supporters voldoende? We bespreken het in deze Radio Radzinski samen met Sam Kerkhofs: Anderlecht-supporter en pionier van de sportpodcast in België. Sam Kerkhofs is letterlijk en figuurlijk een grote meneer. In maart 2011 richt hij de SportHouse Group op, waarmee hij zich verdiept in de wereld van sociale media voor professionele atleten. Tot zijn klantenbestand behoren onder andere Kevin De Bruyne en Max Verstappen. Acht jaar later, in 2019, komt daar het platform Friends of Sports bij en zo zien de podcasts Mid Mid , X&O’s en tal van andere luisterkanalen het levenslicht. Hij is zonder enige twijfel de godfather van de Belgische sportpodcast. Samen met zijn passie voor Anderlecht maakt dat van hem de ideale gast voor Radio Radzinski. 'Wouter is een visionair, maar wel een met een communicatieprobleem' Ook Kerkhofs zag hoe zijn geliefde club vorige week een nieuw dieptepunt bereikte. Na het vertrek van Vincent Kompany en het ontslag van zijn opvolger Felice Mazzù, waren er nu de geruchten over het stopzetten van de samenwerking met Jean Kindermans als hoofd van jeugdcomplex Neerpede. Voor de supporters was de maat vol. Zij verenigden zich en eisten in een open brief het ontslag van voorzitter Wouter Vandenhaute. Zover komt het niet, al zet hij wel een stap opzij. Hij laat de dagelijkse leiding van de club over aan Jesper Fredberg en Kenneth Bornauw. Zelf blijft hij op post als niet-uitvoerend voorzitter. En dat vindt Sam een goede zaak. 'Wouter is een visionair, maar wel een met een communicatieprobleem. Hij denkt vaak sneller dan zijn woorden kunnen volgen. Het lijkt mij vooral een gebrek aan informatie te zijn die voor heel wat frustratie zorgt. Ik ben wel blij dat hij bij de club blijft, want hij is een loodgieter die moeilijke dossiers tot een goed einde kan brengen.' Kerkhofs kan het weten, want Vandenhaute is mede-aandeelhouder van zijn bedrijf. Al wil dat niet zeggen dat zijn vrijheid daardoor wordt ingeperkt. 'Het is jammer dat mensen soms denken dat ik een of andere handpop van Wouter ben. Dat is niet zo. Er is nooit een moment geweest waarop hij mij heeft aangesproken over wat ik wel en niet mag zeggen.' Werkende Kompany en luie Zetterberg Rein, Pico en Godfried nemen de proef op de som en vragen hem of het loslaten van Kompany niet de slechtste beslissing is in de recente paars-witte geschiedenis. 'Zelf had ik ook graag mijn favoriete oud-speler nog wat langer bij de club gezien. Maar niemand weet of hij dit jaar verder had gestaan. Al lijkt de kans groot, als je ziet wat hij nu bij Burnley presteert.' Toch moeten we volgens Sam oppassen met het verheerlijken van oud-spelers in een andere functie. 'Iedereen schreeuwde moord en brand bij het vertrek van Zetterberg. Maar ik heb me laten vertellen dat die zijn werkethiek toch niet dezelfde was als die van Kompany.' Debast, een nieuwe prijsvraag en Zwangere Guy Helemaal aan het einde gaan we nog dieper in op het nakende vertrek van El Hadj en de bemoedigende prestatie van Debast tegen Club Brugge. We maken ook de winnaar bekend van het gesigneerde truitje van Siebe Van der Heyden en vuren meteen een nieuwe prijsvraag af. Daarmee kan je dankzij Sam een oldskool paars-wit shirt winnen met daarop het logo van de Generale Bank. Afsluiten doen we met KENNY van Zwangere Guy en Jan Paternoster.…
Send us a text Jeu, set et match. Het spandoek van de Union-supporters na de zesde opeenvolgende zege tegen Anderlecht zegt genoeg. Samen met Siebe van Der Heyden blikken we in deze Radio Radzinski terug op de zoveelste mokerslag voor paars-wit. De emmer der vernederingen is vol. Anderlecht ging tegen Union nog maar eens de boot in, voor de zesde keer op rij nu al. Toegegeven, met scheidsrechter Bram Van Driessche leek Union wel met twaalf te spelen. Dat vindt ook Siebe Van der Heyden (Union), voor wie Moussa N'Diaye ook geen rode kaart had verdiend na tien minuten. 'Bizarre Bram' Het is het sleutelmoment die de wedstrijd in een beslissende plooi legt. En toch slaagt Anderlecht er lange tijd in om stand te houden. Meer nog, dankzij een mooie goal van Silva is er tot tien minuten voor affluiten geen vuiltje aan de lucht. Maar dan beslist 'Bizarre Bram' om de wissel van een geblesseerde Sardella aan de zijlijn niet te laten doorgaan. Wat volgt is een provinciale voetbalscène. Coach Brian Riemer zwiert Sardella weer het veld op, waarna die geel krijgt en zonder uitleg weer naar de kant moet. Gevolg: Union scoort de gelijkmaker tegen negen Anderlecht-spelers. Daarna zakt het kaartenhuisje volledig in elkaar. Geen stunt en dus geen mentale boost. Vuile was, Kindermans en een knieslide Nu goed, Union was voor aanvang van de Brusselse derby sowieso favoriet. Het sprookje van vorig seizoen krijgt stilaan een vervolg. En daar zit een licht paars-wit randje aan. Want Siebe Van der Heyden heeft leren voetballen in Neerpede. Al zag zijn moeder dat door de vele vuile was eigenlijk niet zitten. Maar hij zet door en komt op 10-jarige leeftijd terecht op de jeugdacademie van paars-wit, ofwel het koninkrijk van Jean Kindermans. Al lijkt zijn heerschappij zo goed als voorbij. Want na Kompany begint het bestuur nu ook aan de poten te zagen van de stoel van Kindermans. De ontmanteling van de club gaat zo gewoon verder en da's voor Rein en Pico het begin van het einde. Zelf lukt het Van der Heyden niet om door te breken bij Anderlecht. Toch houdt hij vooral positieve herinneringen over aan zijn tijd in de schaduw van het Astridpark. Achter die uitdagende knieslide richting de thuisfans moeten we dan ook niets zoeken. 'Ik wil gewoon die derby winnen, meer niet.' De boeken van Burgess en 'Billionaire' in Ninove Verder in de aflevering gaan we nog door op de keeperswissel met Bart Verbruggen, komt ook Tom Waes aan bod en vragen we ons af of Christian Burgess nu echt wel zo een uber-intellectueel is als iedereen beweert. Spoiler alert: nee, hij leest geen werk van Thomas Piketty. Dat zou voor iemand die tot de lucky few behoort ook een verspilling van tijd zijn. En ook al verdienen voetballers veel geld. In eerste klasse ben je bij ons nog niet snel biljonair. Dat brengt ons meteen bij 'Billionaire' van Bruno Mars. Het was voor Van der Heyden het ontgroeningsritueel bij de Rode Duivels en dat mag hij bij ons nog eens losjes overdoen. Of de verdediger ooit biljonair wordt, valt af te wachten. Het zou van hem in zijn toekomstige woonplaats Ninove een uitzondering maken. Van der Heyden bouwt er aan stulpje met een lange kachel. Hij heeft er zelfs al kennisgemaakt met de plaatselijke bevolking. Ook Pico kent de stad goed, of toch de Chinees waar hij soms eens gaat eten. KATNUF Eindigen doen we met een paar dilemma's en een prijsvraag voor een gesigneerd truitje van Van der Heyden. De muzikale afsluiter is 'Van Mij Zijn' van KATNUF.…
Send us a text Vier dagen voor alle (voetbal-)ogen van de wereld gericht zijn op Qatar, praten we in een nieuwe Radio Radzinski met Eliot Tybebo over zijn werk als coach standaardsituaties in de staf van Vincent Kompany. Zowel bij Anderlecht als nu bij Burnley in de Engelse Championship is hij een onmisbare schakel in de zoektocht naar de ideale hoekschopvariant. Eliot Tybebo is het bewijs dat niet alleen spelers, maar ook coaches bij paars-wit vanuit de jeugd kunnen doorstromen naar de eerste ploeg. Het traject loopt van de U7, via de U9 en de U10 naar de beloftenploeg van Craig Bellamy. Die vraagt hem op een blauwe maandag of hij geen zin heeft om een opleiding als video-analist te volgen. Vanaf dan gaat het hard voor de rasechte Brusselaar, zeker wanneer hij door Vincent Kompany wordt opgenomen in zijn sportieve staf, zij het dan in een andere rol als coach standaardsituaties. En zo komt hij bijna gelijktijdig met Zeno Debast en Julien Duranville terecht in de ruime selectie van de A-ploeg van paars-wit. Onderling overleg versus afscheid in mineur Maar dan loopt het fout. Want in mei van dit jaar maakt RSC Anderlecht bekend dat Vincent Kompany 'in onderling overleg' de club zal verlaten. Het vertrek van het icoon wordt aangekondigd met twee schamele alinea's tekst op de clubwebsite. Tybebo weet op dat moment niet hoe zijn toekomst er zal uitzien. Kompany zelf maakt wel meteen duidelijk dat hij hem graag wil meenemen naar zijn toekomstige werkgever Burnley. Maar van Anderlecht zelf komt er simpelweg niets. Geen telefoontje, geen mailtje, geen sms'je: niets. Zeven maanden later weten we dus dat er van onderling overleg niet al te veel sprake is geweest. Want zo zegt Tybebo: 'Het is nooit onze bedoeling geweest om zonder prijs Anderlecht te verlaten'. Dat is voor een keer wel duidelijke communicatie. Het afscheid laat een wrange nasmaak achter omdat hij Anderlecht als zijn thuis ziet. Hij had er zichzelf zeker zijn hele leven zien werken. Maar de kansen die Bellamy en Kompany hem hebben gegeven, zijn door het paars-witte bestuur eigenhandig de nek omgewrongen. Burnley en schaar-steen-papier met Ribéry En dus steekt Tybebo mee het Kanaal over naar Burnley. Figuurlijk dan toch, want door het ontbreken van een werkvergunning analyseert en bedenkt hij varianten voor hoekschoppen en vrije trappen vanuit België. Dat gaat bijzonder goed, want na 21 speeldagen staat Burnley helemaal bovenaan het klassement met drie punten voorsprong op Sheffield United. De 30-jarige Ket blijft Anderlecht wel van dichtbij volgen. Dat doet hij al sinds hij klein is en nog meer na de Europese wedstrijd tegen Bayern München in 2008. Anderlecht krijgt een pak rammel. De match staat dan ook vooral in zijn geheugen gegrift omwille van een rondje schaar-steen-papier om een vrije trap. Franck Ribéry wint het pleit en legt de 0-5-eindstand vast in het Constant Vanden Stockstadion. Het begin van de liefde voor de stilstaande fase. Verrader El Khannous Geen beslissende standaardsituaties in de wedstrijd tegen Racing Genk. Maar die had de Limburgse geoliede machine ook niet nodig om afstand te nemen van de recordkampioen. Godfried, Rein en Pico waren vooral onder de indruk van Bilal El Khannous. Die speelde in de jeugd nog bij Anderlecht en was werkelijk outstanding. En toch noemt Tybebo hem al grappend een verrader. Benieuwd of de Marokkaan ook op het komende WK in Qatar kan schitteren, want de spelverdeler maakt deel uit van de selectie en zag zijn concurrent Amine Harit van Olympique Marseille het voorbije weekend uitvallen tegen AS Monaco. Muzikaal aflsuiten doen we met de 'Sugarcane (Remix)' van Camidoh, Mayorkun, Darkoo en King Promise. Ofwel de 'tune van de zomer' van Eliot Tybebo.…
Send us a text Klimt RSC Anderlecht stilaan uit de put? Of is de Europese overwintering in de Conference League en het punt op het veld van Antwerp in de competitie slechts een heel klein lichtpuntje in de duisternis? We leggen het voor aan Alex Mestag. De mede-oprichter van podcastfabriek Koolcast geeft in deze Radio Radzinski ook meteen zijn selectie voor het WK in Qatar. Het WK staat voor de deur. Op 23 november openen de Rode Duivels tegen Canada. Voor 'de gouden generatie' is het de laatste kans om dat epitheton echt waar te maken. Aan Kevin De Bruyne en Thibaut Courtois zal het zeker niet liggen, verkeren in bloedvorm. Maar kan ook Hazard nog een laatste keer schitteren en de zandbak in het Midden-Oosten omtoveren tot de 'Tuin van Eden'? En welke spelers met een paars-witte achtergrond moeten we allemaal in de gaten houden? Cultuurmanager Mestag We bespreken het in deze Radio Radzinski samen met Alex Mestag. Hij is de mede-oprichter van Koolcast, een podcastfabriek zeg maar. En die is ondertussen uitgegroeid tot een gevestigde waarde. Zowat elke voetbalmatch die er gespeeld wordt, komt er aan bod. De panels bestaan uit vier à vijf voetbalfreaks die grondige analyses afwisselen met het nodige geouwehoer. Mestag zelf doet maar al te graag mee. Hij is geboren en getogen in Brussel en dan kom je mits de nodige klasse altijd uit bij RSC Anderlecht. Dat is bij hem niet anders. Het doet Mestag dan ook pijn om te zien hoe de recordkampioen in een recordtempo is verveld tot een chaotisch boeltje. Voor de gepredikte cultuuromslag door Wouter Vandenhaute is hij niet te vinden. Hij zou er wel alles aan willen doen om de spelers bij de les te houden en ziet een job als cultuurmanager bij Anderlecht wel zitten. Hoedt, américain préparé en 'het piemelke' van Ronaldo Rein en Pico zouden het graag zien gebeuren. Al was het maar om Wesley Hoedt voorg(H)oed te zien vertrekken. Want de Nederlander zat voor de Europese wedstrijd tegen Silkeborg tijdens de tactische besprekingen doodleuk op zijn smartphone te scrollen. Een definitieve exit lijkt nabij. Vraag is of die er ook komt voor Fábio Silva. Want de Portugees zou in januari misschien worden teruggeroepen door zijn moederclub Wolverhampton. Verder gaan we in deze aflevering op zoek naar een verbindingsfiguur tussen de jeugd en de oudere spelers in de kern en vertelt Alex over zijn liefde voor américain préparé en de Swan Bar. Maar we gaan ook ajuinen snijden met Yari en de romantische toer op met Rein, dankzij 'het piemelke' van Cristiano Ronaldo. Pico ziet in oud-Anderlechtcoach Hein Vanhaezebrouck dan weer de ideale klusjesman. Voor Rein blijft hij toch maar gewoon beter de biljartleraar van Gent-speler Hong. Bakambu en kwánga Helemaal aan het einde vragen we ons af of Amadou Diawara een krakende kar is. En dankzij een aandachtige luisteraar krijgen we ook nog een topvraag binnen voor Alex: 'Als je moet kiezen tussen Cédric Bakambu of Wesley Hoedt? Wie kies je dan?'. Bakambu is de spits van de Congolese nationale ploeg die maar weinig thuis geeft. En dat was ook zo in de barragematchen voor het WK tegen Marokko. In de terugwedstrijd werd met 4-1 verloren en zagen 'Les Léopards' hun ticket voor Qatar naar Marokko gaan. Al zou dat niet alleen de fout van Bakambu zijn geweest. Ook een zware maaltijd met het traditionele kwánga op het menu zou er voor iets hebben tussengezeten. Muzikaal afsluiten doen we met 'Beef Met Mezelf' van DIKKE.…
Send us a text Het is niet allemaal kommer en kwel bij Anderlecht. Want de paars-witte beloftenploeg doet het uitstekend in de Challenger Pro League. Samen met rots in de branding bij de Futures Lucas Lissens leggen we in deze Radio Radzinski de geheimen achter het succes bloot. Alle ogen van de (sport-)media zijn dinsdag gericht op het Lotto Park. Voorzitter Wouter Vandenhaute doorbreekt er na de rellen op het veld van Standard en het ontslag van trainer Felice Mazzù de stilte. Dat heeft hij niet gedaan toen Vincent Kompany werd weggestuurd. En nu begrijpen we al iets beter waarom. Want veel meer dan een brij van holle woorden kregen we niet. Rein, Pico en Godfried gaan er dieper op in deze nieuwe Radio Radzinski. De Lissens block-techniek Ze doen dat samen met Lucas Lissens. De centrale verdediger is na een zware knieblessure opnieuw een vaste waarde geworden bij de beloftenploeg. Hij ziet zijn coach Robin Veldman nu tijdelijk het roer overnemen bij de A-ploeg en daar maakt hij nu ook zelf deel van uit. Samen met Théo Leoni werd hij dinsdagochtend al verwacht op de eerste training van zijn nieuwe, oude oefenmeester. Rein hoopt vurig dat de naam Lissens snel op het wedstrijdblad verschijnt, want er zijn daar volgens hem wel mogelijkheden achterin. De block-techniek van Lucas zou er in ieder geval niet misstaan, net zoals zijn volle snor. Al heeft hij een oldskool exemplaar ingeruild voor een iets minder volle versie. Fredberg en zijn spookspeler Verder keren we nog eens terug naar de akker van Zulte-VARegem en het vuurwerk op Sclessin. Hoe kan het dat die vuurpijlen mee het stadion zijn binnengeraakt? En waarom vraagt iemand op zo'n moment zijn vriendin ten huwelijk? De bodem lijkt bereikt, al kan het volgens onze voorzitter zeker nog slechter en komen de gouden tijden nooit meer terug. Zal ook Jesper Fredberg die genoemd wordt als sportief directeur daar dan niets aan kunnen veranderen? Niemand die hem echt kent, al weet Pico wel dat hij ooit eens een spookspeler heeft vastgelegd. Als dat maar goed komt... ' Davve' en France Gall Eindigen doen we met een prijsvraag van politiek journalist en Anderlecht-fan Ivan De Vadder. Ook de voetbaldromen van Lissens komen nog aan bod, net als zijn ambities voor deze voetbaljaargang: een blessurevrij seizoen en een kans bij de A-ploeg. We gunnen het hem allemaal, zeker ook de ervaren David Hubert. Hij kijkt in de kleedkamer van de beloften al eens raar op bij sommige muziekkeuzes en dus kiest Lucas helemaal op het einde voor France Gall als 'Song van de Week' om 'den Davve' te plezieren.…
欢迎使用Player FM
Player FM正在网上搜索高质量的播客,以便您现在享受。它是最好的播客应用程序,适用于安卓、iPhone和网络。注册以跨设备同步订阅。